για την παράσταση
του φασιστικού θιάσου της περιοχής μας
στην οδό Φυλής στις 9 Απρίλη 2011
του φασιστικού θιάσου της περιοχής μας
στην οδό Φυλής στις 9 Απρίλη 2011
Tο Σάββατο 9 Απρίλη, από το μεσημέρι ως το βράδυ, η οδός Φυλής (στο ύψος της συμβολής της με την οδό Ηπείρου) αποτέλεσε το σκηνικό, όπου εμφανίστηκε για άλλη μια φορά ο φασιστικός θίασος της περιοχής μας, γνωστός και ως επιτροπή κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα ή πλ. Αττικής ή Αγ. Νικολάου ή ... Μουσείου, όπως επέλεξε να υπογράψει στη συγκεκριμένη παράστασή του. Με την ίδια υπογραφή είχαν «ανεβάσει» πριν από λίγο καιρό άλλη μια παράσταση έξω από το υπουργείο υγείας στην οδό Αριστοτέλους. Πρωταγωνιστές όπως πάντα οι ίδιοι: μερικές δεκάδες από επαγγελματίες «αγανακτισμένους κάτοικους και καταστηματάρχες», γερο-χουντικούς και κυρίες, που στο πρόσωπο του Καρατζαφέρη βλέπουν το νέο Αϊ-Γιώργη, φασίστες έφεδρους αξιωματικούς, παρακρατικούς νεοναζί της χρυσής αυγής, μπράβους, νταβατζήδες και ξαναμμένα φασιστοχουλιγκάνια. Η αφρό-κρεμα δηλαδή των «περήφανων» ελλήνων, ο απόπατος από το βούρκο του εθνικού κορμού. Στο στόχαστρό τους αυτήν τη φορά βρέθηκαν οι σομαλοί μετανάστες της γειτονιάς μας και τα γραφεία της κοινότητάς τους, που βρίσκονται στην οδό Φυλής 10. Καλυπτόμενοι από τους γνωστούς συμ-πρωταγωνιστές (ή μήπως σκηνοθέτες;) της παράστασής τους, τους ένστολους και μη «προστάτες του πολίτη», οι πιο «γενναίοι» απ’ αυτούς, τους κατά φαντασία άρειους νεολαίους, επιτέθηκαν επανειλημμένα στα γραφεία της σομαλικής κοινότητας, σπάζοντας, γράφοντας φασιστικά συνθήματα, απειλώντας και τραυματίζοντας τους μετανάστες, που βρίσκονταν στο χώρο, και τους ντόπιους που βρέθηκαν εκεί για να τους συμπαρασταθούν. Οι γηραιότεροι τους εμψύχωναν ξερνώντας υστερικά τη ρατσιστική τους χολή. Και όλα αυτά για ώρες. Με την ελληνική αστυνομία να «συγκρατεί» και ν’ «ανέχεται» τα χαϊδεμένα της. Οι ίδιοι οι μετανάστες επέλεξαν ν’ υπερασπιστούν το χώρο τους, χωρίς να αποχωρήσουν απ’ αυτόν, αλλά και χωρίς ν’ απαντήσουν δυναμικά για να μη δώσουν την αφορμή για μια αστυνομική εισβολή. Άλλοι πάλι μετανάστες, οργισμένοι μ’ αυτό το εμετικό θέαμα, αποφάσισαν κάποια στιγμή ν’ αντεπιτεθούν από την οδό Αχαρνών για να προσφέρουν σ’ αυτό το περιφερόμενο θίασο το ελάχιστο που του αναλογεί: μερικές χούφτες πέτρες. Μόνο τότε το κράτος, με τις διμοιρίες και τις μηχανοκίνητες συμμορίες του, αποφάσισε να παρελάσει και να κάνει αισθητή την παρουσία του στρατοπεδεύοντας, εκδιώκοντας και προσαγάγωντας μετανάστες στην ευρύτερη περιοχή. Και κάπου εκεί η παράσταση έλαβε τέλος. Προς το παρόν...
Το πρόσχημα γι’ αυτή την παράσταση ήταν και πάλι το ίδιο: η «εγκληματικότητα των ξένων». Βέβαια, οι σεναριο-γράφοι αποκρύπτουν συστηματικά το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι δρόμοι και οι συγκεκριμένες πλατείες δεν περίμεναν τους μετανάστες για να γίνουν οι τόποι όπου άνθισαν και συνεχίζουν ν’ ανθούν η σωματεμπορία και η εκπόρνευση, τα κυκλώματα «προστασίας» και εμπορίας ναρκωτικών, η στυγνή και απάνθρωπη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Άλλωστε, πολλοί απ’ αυτούς τους «αγανακτισμένους και καθαρούς» έλληνες, που τραυλίζουν τη ρατσιστική προπαγάνδα και εφαρμόζουν τις φασιστικές πρακτικές, έχουν συνεισφέρει, ώστε η Φυλής, η Αχαρνών και η ευρύτερη περιοχή να γίνουν συνώνυμα με τα μπουρδέλα, τα κωλόμπαρα, τα μπραβιλίκια και τα «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών»... Όμως όπως τους έχει διδάξει και το ίνδαλμά τους ο Γκέμπελς, «πες πες κάτι θα μείνει...».
Στους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης, το πιο εύκολο, δηλαδή το πιο θρασύδειλο, που έχουν να κάνουν οι από κάτω, είναι να στρέψουν την οργή τους ενάντια σ’ αυτούς που βρίσκονται ακόμα πιο κάτω, και όχι ενάντια σ’ αυτούς που κάθονται στο σβέρκο μας και μας γδέρνουν για τη «σωτηρία της πατρίδας και της εθνικής οικονομίας». Αυτό το γνωρίζει καλά κάθε θαυμαστής του Χίτλερ. Έτσι η εκλογή του δικού τους φύρερ, του Μιχαλολιάκου, στο Δήμο Αθηναίων και του εκπροσώπου τους Αθανασάκου στο 6ο διαμερισματικό συμβούλιο (όπου συνοδευόμενοι από «φουσκωτή» συνοδεία χαιρετούν ναζιστικά) τους έχει αποθρασύνει. Έτσι επιβάλλουν - με την ανοχή του οικείου τους αστυνομικού τμήματος - ένα καθεστώς απαρτχάιντ στην πλατεία Αττικής και τον Άγιο Παντελεήμονα, ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν μεμονωμένους μετανάστες και πρόσφυγες, σπάνε καταστήματα μεταναστών, στοχοποιούν τους ντόπιους -τραυματίζοντας ακόμα και ηλικιωμένες- που στέκονται στο πλευρό τους, και προσ-παθούν με όλους τους τρόπους να ριζώσουν, όσο ευρύτερα μπορούν, τη μισάνθρωπη ιδεολογία τους. Το φαινόμενο φυσικά δεν αφορά μόνο τις γειτονιές μας. Ο διάχυτος ρατσισμός και εκφασισμός δεν περικλείεται σε μερικά οικοδομικά τετράγωνα. Τα πρόσφατα μαχαιρώματα και οι ξυλοδαρμοί μεταναστών στην Νίκαια και την Πετρούπολη, τα πτώματα μεταναστών που ανακαλύπτονται όλο και πιο συχνά σε κάδους απορριμμάτων, τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας και η ασταμάτητη καθεστωτική προπαγάνδα, τα διάσπαρτα σ’ όλη την επικράτεια στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο και για πλωτές φυλακές στο Αιγαίο αποτελούν κομμάτια από την ίδια απάνθρωπη πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι που ζούμε, δημιουργούμε και δραστηριο-ποιούμαστε στην Κατάληψη Villa Amalias έχουμε δείξει επανειλημμένα, εδώ και πάνω από 20 χρόνια, από ποια πλευρά αυτής της πραγματικότητας βρισκόμαστε. Και αυτό νομίζουμε ότι το γνωρίζουν καλά, τόσο οι καλόπιστοι γείτονες μας, όσο και οι (με ή χωρίς στολή, με ή χωρίς εθνόσημο και αγκυλωτούς σταυρούς) εχθροί μας. Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά.
ενάντια στην εξουσία και τους προστάτες της.
ενάντια στους φασίστες και τους ακολουθητές τους.
εσείς, τι λέτε να κάνετε;
Κατάληψη Villa Amalias
Αχαρνών 80 & Χέυδεν