Thursday, January 31, 2013

ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΑΝΟΜΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ ΜΥΡΙΖΕΙ

κείμενο Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις 
από Σωματεία Βάσης, Εργατικές Συνελεύσεις και Συνδικαλιστές Βάσης

Στις 20/12/2012, οι αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κατάληψη Villa Amalias και συλλαμβάνουν 8 άτομα. Λίγες μέρες αργότερα, στις 28/12, μπαίνουν στην ΑΣΟΕΕ, συλλαμβάνοντας ταυτόχρονα 17 μετανάστες. Στις 9/01/2013, εκκενώνουν και την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά πραγματοποιώντας 7 συλλήψεις. Είχε προηγηθεί γιγαντιαία επιχείρηση με ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ, ελικόπτερα και ΕΚΑΜ ενάντια στην ανακατάληψη που είχε πραγματοποιηθεί την ίδια μέρα στη Villa Amalias: 92 σύντροφοι/ισσες συνελήφθησαν. Στις 15/01/2013, στόχος γίνεται η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, η οποία δέχεται και αυτή την επίθεση του αστυνομικού στρατού. Τα ΕΚΑΜ έχουν γίνει πλέον συνηθισμένη εικόνα στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Σε τι αφορούν όμως όλα αυτά μια συνέλευση εργατικών συλλογικοτήτων, σωματείων και συνδικαλιστών βάσης; – θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς.

"Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί και με άλλες ομάδες, μεταξύ των οποίων μαχητικά συνδικάτα που μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά για αντιδημοφιλείς οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας."
Ανώνυμος κυβερνητικός, στους New York Times1
Η παραπάνω δήλωση κυβερνητικού στελέχους που «επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του» δημοσιεύθηκε στους NY Times ακριβώς ένα μήνα μετά την εκκένωση της Villa Amalias. Λίγες μέρες, άλλωστε, πριν από την εκκένωση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε δώσει τον τόνο για ό,τι θα ακολουθούσε, αναφερόμενος τότε στις απεργίες και τις καταλήψεις στην τοπική αυτοδιοίκηση: «Είμαστε όμηροι 100 συνδικαλιστών τραμπούκων... Οι προνομιούχοι τρομοκρατούν γιατί χάνουν τα προνόμιά τους. Να είναι σίγουροι ότι θα τα χάσουν… Εμείς προχωράμε, και να θυμίσω κάτι που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου: “Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες”...».2

  Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, η τρικομματική κυβέρνηση αποφάσιζε την επιστράτευση των εργαζομένων στο μετρό, ώστε να σπάσει η απεργία τους που κρατούσε μέρες. Μας έβγαλε έτσι από τον κόπο να εξηγήσουμε περαιτέρω γιατί ότι οι παραπάνω δηλώσεις σημαίνουν απλά, λιτά και κατανοητά ότι η ρητορική περί «ανομίας» –που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον υπουργό ΠροΠο Δένδια– αφορά όχι μόνο καταληψίες, μικροπωλητές και αναρχικούς, αλλά οποιονδήποτε τολμά να διαφωνεί με τις «οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελλάδας». «Ο νόμος θα εφαρμοστεί», δήλωσε εμφατικά ο υπουργός Ανάπτυξης Χατζηδάκης αναφορικά με την επιστράτευση στο μετρό. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να παραθέσουμε άλλα αποφθέγματα ή παραδείγματα για να γίνει κατανοητή η στρατηγική της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

 Από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου το 2010 μέχρι και σήμερα, η επίθεση στην εργατική τάξη και την κοινωνία είναι συνολική και ανηλεής. Όλο και περισσότερος κόσμος τρέφεται από τα σκουπίδια, οι αυτοκτονίες πλέον δεν αναφέρονται καν στα δελτία ειδήσεων, οι άστεγοι δεν κινούν πια βλέμματα περιέργειας, βασικά αγαθά έχουν γίνει είδη πολυτελείας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών χτίστηκαν και συνεχίζουν να χτίζονται, μετανάστες μαχαιρώνονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται3 καθημερινά από αποθρασυμένους φασίστες, κακοποιημένες κοπέλες που εξαναγκάζονται σε πορνεία διαπομπεύονται χωρίς έλεος από υπουργούς και ΜΜΕ. Η ανεργία αυξάνεται με δραματικούς ρυθμούς, ο εργασιακός μεσαίωνας επιβάλλεται με μισθούς στα όρια της επιβίωσης και την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και επιδομάτων, η επισφάλεια και η «μαύρη» εργασία γίνονται κανόνας ενώ οι συντάξεις σε λίγο καιρό θα αποτελούν μία μακρινή ανάμνηση…


Απέναντι σε αυτόν τον ορυμαγδό η πολυπόθητη για τους κρατούντες κοινωνική συναίνεση έχει για τα καλά διαρραγεί. Την επίφαση διαλόγου με την κοινωνία έχει αντικαταστήσει ένα κράτος έκτακτης ανάγκης. Η «τάξη και η ασφάλεια» πλανώνται σαν πέλεκυς πάνω από τα κεφάλια όσων πια περισσεύουν από την καπιταλιστική μηχανή, όσων τολμάνε και ονειρεύονται έναν κόσμο έξω από το πλαίσιο νομιμότητας που γίνεται λάστιχο κατά το δοκούν από το συγκεκριμένο καθεστώς – όσων εν τέλει τολμάνε να κουνηθούν. Το έδαφος στρώνεται συστηματικά μέσα από τα ΜΜΕ, όπου φερέφωνα και έμμισθοι κονδυλοφόροι γρυλίζουν ενάντια σε απεργούς που εμποδίζουν την «ομαλή» καπιταλιστική ροή, σε «βολεμένους» συνδικαλιστές, σε ολόκληρους τομείς εργαζομένων, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, σε «άνομους» αντιεξουσιαστές, σε μετανάστες που «βρωμίζουν την πόλη», σε οροθετικές ιερόδουλες, στους κατοίκους της Χαλκιδικής που εναντιώνονται στη λεηλασία της περιοχής τους, σε οτιδήποτε εν τέλει δεν συνάδει με τον μονόδρομο των μνημονίων και της κοινωνικής φτωχοποίησης. 

Και πώς να μην το κάνουν, άραγε, οι διάφοροι Μπόμπολες, Αλαφούζοι, Βαρδινογιάννηδες, Αναστασιάδηδες κ.α., όταν αποτελούν συστατικό κομμάτι της αστικής τάξης, όταν σε αγαστή συνεργασία με το κράτος ευνοούνται εξόφθαλμα, με ρυθμούς fast track και κάτω από το τραπέζι, τα συμφέροντά τους; Το να αριθμήσουμε τα σκάνδαλα στα οποία είναι αναμεμειγμένοι οι ως άνω επιφανείς μιντιάρχες είναι περιττό. Τα ΜΜΕ τους, λοιπόν, με μπροστάρηδες τα πρόθυμα τσιράκια τους, είναι αυτά που αναλαμβάνουν να υπνωτίσουν την κοινή γνώμη, να την πείσουν για την «πάταξη της ανομίας». Η αρχή έγινε με τους μετανάστες και την προκλητικά ονομαζόμενη αστυνομική επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Όπως διαβάζουμε στα δημοσιευμένα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ, μέχρι τις 25/01/2013 είχαν προσαχθεί 73.100 μετανάστες, εκ των οποίων μόλις 4.352 δεν είχαν χαρτιά. Προσθέτοντας στα παραπάνω το συγκλονιστικό νούμερο των 59 συλλήψεων (μεταναστών και Ελλήνων) για άλλα αδικήματα όπως «κατοχή λαθραίων τσιγάρων, παρακώλυση κυκλοφορίας οχημάτων σε φωτεινούς σηματοδότες, παροχή καταλύματος σε μεγάλο αριθμό ατόμων και διευκόλυνση της παραμονής τους», γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι εφαρμόζεται ένα κυβερνητικά σχεδιασμένο κοινωνικό πογκρόμ με οδηγό την απόδοση συλλογικής ευθύνης. 

Η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών επί υπουργίας Λοβέρδου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών επί Χρυσοχοΐδη σηματοδότησαν τη μετατόπιση της κρατικής πολιτικής προς την άκρα δεξιά και την υιοθέτηση της ατζέντας των, άρτι αφιχθέντων στην πολιτική σκηνή, νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Τα φασιστικά αυτά καθάρματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μακρύ χέρι του κράτους, ένας παρακρατικός μηχανισμός που σκοπό έχει τη διάσπαση της εργατικής τάξης, την ανακατεύθυνση της κοινωνικής οργής από τον συρφετό της πολιτικής και αστικής τάξης σε κομμάτια της δικής μας τάξης, όπως οι μετανάστες. Η «αντισυστημικότητά» τους περιορίζεται στο κυνήγι και το μαχαίρωμα ανυπεράσπιστων μεταναστών, στην εναντίωση σε απεργιακούς αγώνες4 και στη λασπολόγηση ριζοσπαστικών πολιτικών κομματιών, από την αντιεξουσία/αναρχία μέχρι την αριστερά.

 Όταν όμως πρόκειται να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών5 ή «να πάρουν θέση» αναφορικά με διωκόμενους συνδικαλιστές και εργαζόμενους (όπως αυτοί του μετρό),6 τότε τα παλικάρια με τα μούσκουλα βγαίνουν από το καβούκι του «αντισυστημικού» και σαν πραγματικοί γυμνοσάλιαγκες γίνονται κολαούζοι του συστήματος, του κράτους και του κεφαλαίου. Στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, όπου στεγάζονται και οι καταλήψεις που δέχτηκαν την επίθεση του κράτους, παίζεται εδώ και καιρό ένα σημαντικό παιχνίδι. Η φτωχοποίηση και η υποβάθμιση αυτών των περιοχών δίνει την ευκαιρία σε μεγαλοκατασκευαστές, ντόπιους και μη, να υφαρπάξουν με ευτελή ποσά ολόκληρα τετράγωνα. 

Ο «πολύς» δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης έχει και αυτός τα συμφέροντά του. «Πέρα από τις δράσεις υπό άμεση χρηματοδότηση, στόχος είναι η Αθήνα να ενισχυθεί με πόρους και δομές μητροπολιτικού χαρακτήρα, ώστε να ωριμάσει προς υλοποίηση ένα 10ετές Αναπτυξιακό Πρόγραμμα και να επιτευχθεί η χρηματοδότηση της Πρωτεύουσας, απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με πόρους ύψους €1,5 δις για την επόμενη προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ (2014-2020)», δήλωνε πριν από 6 μήνες.7 «Στα θέματα της ασφάλειας, που είναι πιστεύω το ζήτημα που απασχολεί περισσότερο τους κατοίκους της Αθήνας, είμαι πάρα πολύ οξύς και κατηγορηματικός, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των 18 μηνών”, συνέχιζε. Για να δώσει το σύνθημα: «Υπάρχει δυστυχώς, στο 6ο διαμέρισμα κυρίως, μια κατάσταση που σε κάποιες όψεις της αγγίζει την ανομία... Αυτή η κατάσταση ανομίας στην πόλη πρέπει να αντιμετωπιστεί». Αφού, λοιπόν, επί χρόνια οι νεοναζί χρυσαυγίτες έκαναν τη βρώμικη δουλειά του κράτους, με αφετηρία τον Άγιο Παντελεήμονα, ήρθε η ώρα το τελευταίο να δείξει την πυγμή του, να έρθει ως το πριγκιπόπουλο πάνω στις μηχανές των ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ και, με τη συμβολή των ΜΑΤ-ΕΚΑΜ, να προσφέρει ασφάλεια στην πριγκίπισσα κοινωνία, αφού πρώτα έχει λεηλατήσει βάναυσα το σώμα της. Και όταν το κράτος αναλαμβάνει, το παρακράτος κυκλοφορεί στη σκιά, μέχρις ότου χρειαστεί να ξαναβγεί στην πρώτη γραμμή. Μέχρι τα επόμενα μέτρα, που δεν είναι μακριά και που οι Στουρνάρες του πολιτικού συστήματος διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι «είναι για καλό μας», για την Ανάπτυξη, ρε γαμώτο!


Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης σε αυτά τα σχέδια κράτους-παρακράτους έστεκαν οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι στην περιοχή. Σε καιρούς που η ιδιώτευση, ο καταναλωτισμός, η επίδειξη νεοπλουτισμού στα σκυλάδικα και τα μπουζούκια, το lifestyle των Κωστόπουλων και των Λυμπέρηδων, το κιτς και η αποθέωση της μικροαστικής «κουλτούρας» και της αστικής ηθικής κυριαρχούσαν, οι καταλήψεις έστεκαν απελευθερωμένες από αυτόν τον «πολιτισμό». Έστεκαν απελευθερωμένες από το καπιταλιστικό τρίπτυχο «Δούλεψε-Κατανάλωσε-Πέθανε». Και μαζί τους απελευθερώθηκαν χιλιάδες άτομα που έμαθαν τι πάει να πει αντιεμπορευματικότητα στη δημιουργία, αλληλεγγύη στις κοινωνικές σχέσεις, συναίνεση στη λήψη αποφάσεων, οριζοντιότητα στις πολιτικές σχέσεις, αντίσταση στην καπιταλιστική καθημερινότητα, αντιφασισμός στην πράξη, δημιουργία ενός κόσμου αλλιώτικου, μέσα σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και καπιταλιστικών ονειρώξεων.

  Αυτές τις αξίες υιοθετούμε κι εμείς ως εργαζόμενοι/ες και άνεργοι/ες, ως επισφαλείς, ανασφάλιστοι, «μαύροι» και περιστασιακά εργαζόμενοι, ως μαχόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης. Πολλοί και πολλές από εμάς ήταν ζωτικά στοιχεία αυτών των καταλήψεων. Αλλά, και όσοι ή όσες δεν ήταν, μοιράζονταν και μοιράζονται κοινές αγωνίες, κοινή διάθεση για αγώνα, κοινή διάθεση για ζωή. Στους εργατικούς αγώνες σταθήκαμε δίπλα-δίπλα με τους «άνομους» των καταλήψεων, στις απεργίες πλαισιώσαμε από κοινού τα μπλοκ των σωματείων βάσης και των εργατικών συνελεύσεων, στις μάχες με τις δυνάμεις καταστολής βρεθήκαμε στο ίδιο οδόφραγμα, και στην ιδεολογική πάλη ενάντια στα αφεντικά και τα φερέφωνά τους μοιραστήκαμε πολλές φορές κοινό πολιτικό λόγο. 

Οι «άνομοι» καταληψίες δεν είναι εχθρός της εργατικής τάξης· αντίθετα, είναι μέρος της, εργαζόμενοι και άνεργοι, μέρος του αγώνα ενάντια στην συνεχιζόμενη κοινωνική λεηλασία. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο σημαδεύουν τις καταλήψεις: γιατί στοχεύουν στα μυαλά μας, στα μυαλά όλων των εκμεταλλευμένων. Η κρατική καταστολή των καταλήψεων θα μας βρει απέναντί της. Η απάντηση στην επίθεση στους αυτοοργανωμένους χώρους είναι υπόθεση όλων μας, όχι μόνο των συντρόφων/ισσών που τις διαχειρίζονται αλλά όλων των καταπιεσμένων, όλων αυτών που νιώθουν ότι βάλλονται από το κράτος και το κεφάλαιο. 

"Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε νέους νόμους ή να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, όταν οι νόμοι παραβιάζονται; Είναι καιρός να βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη."
Ο ίδιος ανώνυμος κυβερνητικός, στους NY Times


Στην «τάξη» που ονειρεύονται,
 αντιπαραθέτουμε τα συμφέροντα 
της δικής μας τάξης, της εργατικής.

Σωματεία Βάσης, Εργατικές Συνελεύσεις, Συνδικαλιστές Βάσης

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (Σ.Β.Ε.Ο.Δ.)
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού (Σ.Σ.Μ)
Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων (ΣΩ.Β.Α)
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ (Κατάληψη ΕΣΗΕΑ)
Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου & Τηλεόρασης (Συ.Βα.Τε.Κ.Τ.)
Πρωτοβουλία εργαζομένων στους χώρους του μετρό “Ταξικό Μέτωπο
Συνέλευση Συνδικαλιστών Βάσης Λοιπών Επαγγελμάτων

1 Βλ. https://www.nytimes.com/2013/01/21/world/europe/bomb-attacks-in-greece-raise-fear-of-revived-radicalism.html?pagewanted=all.

2 « “Τρομοκράτες” κατά τον Αντ. Σαμαρά η ΠΟΕ-ΟΤΑ» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=737137).

3 Στις 17/01/2013, ο Σεχτζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε την ώρα που πήγαινε με το ποδήλατό του στη δουλειά του (http://www.left.gr/article.php?id=21473).

4 Χρυσή Αυγή Μαγνησίας: «Η πρόταση της Ελληνικής Χαλυβουργίας προς τους εργαζομένους ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά. Ασφαλώς, είναι απολύτως δυσάρεστο να μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων, ωστόσο το περιορισμένο χρονικό διάστημα ισχύος του πενταώρου αποδεικνύει ότι η εργοδοσία δεν επιθυμεί να προβεί σε απολύσεις» (http://www.zougla.gr/blog/article/572621).

5 «Κατά της φορολόγησης των εφοπλιστών η Χρυσή Αυγή» (http://tvxs.gr/news/ellada/kata-tis-forologisis-ton-efopliston-i-xrysi-aygi).

6 «“Πλάτη βάζει” η Χρυσή Αυγή στην κυβέρνηση για την απεργία του Μετρό» (http://alterthess.gr/content/plati-bazei-i-xrysi-aygi-stin-kybernisi-gia-tin-apergia-toy-metro).

7 Βλ.
http://www.cityofathens.gr/node/20284

Wednesday, January 30, 2013

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



Villa Amalias - Απρίλιος 2012

5 Μάη 2010 - 12 Φλεβάρη 2012
...για τους αγώνες που δεν τελείωσαν ποτέ
Τα τρία τελευταία χρόνια, με την εφαρμογή του άγριου νόμου της αγοράς, υπήρξαν αρκετές οι στιγμές που τα επιτελεία της πολιτικής και αστυνομικής ηγεσίας αισθάνθηκαν εξαιρετικά άβολα. Μια από αυτές, αναμφίβολα η τραγικότερη,  ήταν η 5 Μάη του ’10, με τα ογκώδη , δυναμικά και επιθετικά συλλαλητήρια εκείνης της μέρας, που τερματίστηκαν με τον εμπρησμό της marfin και τον θάνατο τριών εργαζομένων. Για αυτόν το φονικό εμπρησμό που πάγωσε μια, μέχρι εκείνη τη στιγμή, μεγαλειώδη διαδήλωση που εξελισσόταν, και που απονοηματοδοτήθηκε εις το έπακρόν της από τα μμε, κλήθηκαν σαν ύποπτοι τρεις σύντροφοι, χωρίς να υπάρχουν  στοιχεία που να τους εμπλέκουν, αλλά μόνο με την αφορμή του γεγονότος, που προσφέρθηκε σα δώρο στα μουδιασμένα μέχρι τότε υπουργεία και τα μμε που απαιτούσαν συλλήψεις.
Τα γεγονότα εκείνης της μέρας θυμηθήκαμε πρόσφατα με την, αντίστοιχου μεγέθους και δυναμικής,  διαδήλωση στις 12 Φλεβάρη. Τα κανάλια αυτήν τη φορά λύσσαξαν για τον καμένο προθάλαμο του Αττικόν και τα πλιάτσικα, όμως τα γεγονότα δεν επιδέχονταν σύγκριση. Παρόλα αυτά, τέσσερις διαδηλωτές προφυλακίστηκαν, χωρίς να τηρηθεί κάποιο πρόσχημα, με την αστυνομία να δημοσιεύει τις φωτογραφίες τους πριν την απόφαση της εισαγγελίας.
 Τα μέτρα, οι αυτοκτονίες, ο χημικός πόλεμος, η καταστολή, η πείνα, η απόγνωση και η οργή, κρύβονται πίσω από επιλεκτικές συλλήψεις και στοχοποιήσεις. Προφανώς η στρατηγική τους είναι να επιλέγουν για δίωξη μεμονωμένα αγωνιστές, περιμένοντας ο φόβος να γίνει κυματοθραύστης της ολοένα διογκούμενης οργής.   Κάτι που δε λειτούργησε μέχρι τώρα, και που δε θα λειτουργήσει και στη συνέχεια.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους στις 5 Μάη ΄10 και στις 12 Φλεβάρη του ΄12, όπως και σε τόσες άλλες κινητοποιήσεις,  έχασαν μόνο τις αυταπάτες και την εμπιστοσύνη τους στους  κυρίαρχους. Ίσως και την ταξική τους αθωότητα. Αυτό το γιγάντιο κύμα, (που δεν έχει μέχρι τώρα εξελιχθεί σε σαρωτική πλημμυρίδα) έχει πολλές φορές αποδείξει ότι είναι ακηδεμόνευτο, συχνά μέσα από τις αντιφάσεις του.
Οι κοινωνικοί αγωνιστές, δεν είναι δυνατόν  να καθοδηγήσουν τις δίκαιες κοινωνικές εξεγέρσεις, όπως  επίσης  δεν είναι δυνατόν να λείπουν απ’αυτές. Η ολοένα και πιο ξεκάθαρα ταξική μορφή που παίρνουν οι εκδηλώσεις αντίστασης και αγώνα, συναντάει τη διαχρονικότητα του λόγου και των δράσεων τους. Γι αυτό χτυπιούνται επιλεκτικά από τους δικαστικούς ελεύθερους σκοπευτές: πότε πριν προλάβει ακόμη να κατακάτσει η σκόνη των επεισοδίων, όπως στην περίπτωση των τεσσάρων προφυλακισμένων διαδηλωτών, και πότε επετειακά, όπως στην περίπτωση των τριών συντρόφων για την 5η Μάη.
Ως κατάληψη, εδώ και 22 χρόνια, έχουμε πολλές φορές βιώσει την στοχοποίηση, μα συνάμα,  και ακόμα περισσότερες την αλληλεγγύη. Αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι που στήνεται στην πλάτη των συντρόφων μας, και θα σταθούμε δίπλα τους.
Είναι αγώνας δίχως τέλος.
Λευτεριά στους 4 προφυλακισμένους διαδηλωτές της 12ης  Φλεβάρη 2012
Αλληλεγγύη στους 3 συντρόφους που στοχοποιούνται για τα γεγονότα της  5ης Μάη 2010.


Friday, January 25, 2013

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

Γενάρης 2013: γκράφιτι από συντρόφους καταληψίες σε τραίνο 
στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.

ο Μπρεχτ στην Αθήνα του 2013...
"...Όταν ήρθαν για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ούτε μετανάστης, ούτε πρόσφυγας. Όταν ήρθαν για τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, τους αντιφασίστες και τους καταληψίες δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ούτε αναρχικός, ούτε αντιεξουσιαστής, ούτε αντιφασίστας, ούτε καταληψίας. Όταν ήρθαν για τους απεργούς δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν απεργός. Όταν ήρθαν για εμένα δεν είχε μείνει κανένας να μιλήσει και τότε κατάλαβα ότι δεν ζούμε στην εποχή της χούντας, ζούμε όμως τη χούντα της εποχής μας..."

ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΘΕ ΣΠΙΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΤΟ ΦΥΤΙΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΛΕΞΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ-ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ

Thursday, January 24, 2013

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΦΑΣΙΑ ΣΤΡΙΜΩΧΝΟΥΝ ΤΗ ΓΑΤΑ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ.

Η ΓΑΤΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...




Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, των δεκάδων καταλήψεων και των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, των αυτοοργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης και οι χιλιάδες του κόσμου που η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του, είναι εικόνα από το μέλλον.
Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες. 

Monday, January 21, 2013

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

 Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 7 διωκόμενους συντρόφους και συντρόφισσες και στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά. Πέμπτη 24/01, 9 πμ δικαστήρια Ευελπίδων.

Η δίκη των συντρόφων-ισσών της κατάληψης πήρε αναβολή για τις 31/10/2013, λόγω αδικαιολόγητης απουσίας του προέδρου του ΝΑΤ Χ. Φωτίου. Επίσης, επιβλήθηκε στο Φωτίου πρόστιμο 120 € + τα έξοδα της δίκης και βίαιη προσαγωγή του την επόμενη φορά.

Thursday, January 17, 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ Λέλας Καραγιάννη 37


9η Γενάρη 2013: Υπάρχουν κάτι ξημερώματα…

αφιερωμένο στον σύντροφο Σ. που μας λείπει…

...Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, o ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου… Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε, αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά…
Λίγα σκόρπια λόγια, λίγες ανάκατες λέξεις για εκείνο το ξημέρωμα της 9ης Γενάρη 2013 που 92 σύντροφοι και συντρόφισσες καταστήσαμε το «αδιανόητο» σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Για εκείνο το ξημέρωμα που το ξυπνητήρι δεν ήχησε σαν καταναγκασμός αλλά σαν προσκλητήριο για την επιβεβαίωση της κυριολεξίας των ιδεών μας, των πράξεων μας, της ίδιας της ζωής μας. Για εκείνα τα γοργά βήματα προς τη Βίλα Αμαλίας που τα κάναμε σχεδόν χωρίς να πατάμε στο έδαφος. Για την ευχαρίστηση που γεμίσαμε μόλις αντιληφθήκαμε ότι ναι τα καταφέραμε να πιάσουμε στον ύπνο τους ένοπλους φρουρούς της αστικής νομιμότητας. Για την ικανοποίηση που νοιώσαμε εκείνες τις 2 ώρες που βρεθήκαμε και πάλι μέσα στο Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος. Για τα γρυλίσματα των ματατζήδων και των δελτάδων μόλις συνειδητοποίησαν το κάζο που είχαν πάθει και το οποίο προσπάθησαν να επουλώσουν με ότι είχαν πάνω τους και μέσα τους από βρισιές, απέλπιδες κλωτσιές στις πόρτες, δακρυγόνα και ασφυξιογόνα. Για τις καθαρές κουβέντες που τους ειπώνονταν και σίγουρα θα τις θυμούνται για όλη την υπόλοιπη δολοφονική σταδιοδρομία τους: άντε γεια, εδώ είναι το σπίτι μας, πάρτε τηλέφωνο τον Δένδια, χαιρετίσματα στον Παναγιώταρο. Για την αμηχανία που διακρινόταν κάτω από τις κουκούλες των ρόμποκοπ-εκαμιτών. Για τις συντροφικές αλυσίδες μας, τα αδιάκοπα συνθήματα μας, τα καθαρά βλέμματα μας, τα χαμόγελα μας, τις υψωμένες γροθιές μας προς τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες που βρέθηκαν κοντά μας όταν το κράτος των αφεντικών μας αιχμαλώτισε και μας στοίβαξε στις κλούβες του. Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κατέλαβαν τα γραφεία της πιο ξεφτιλισμένης εκδοχής της κυβερνώσας «αριστεράς». Για την αυθόρμητη συγκέντρωση στο υπουργείο οικονομικών και τη ματαίωση της φιέστας του ρέιντζερ πρωθυπουργού. Για τη θλίψη στο άκουσμα της εκδικητικής εισβολής στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Για εκείνα τα μερόνυχτα στη γ.α.δ.α που κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε, ακόμα και αυτή η κτιριακή επιτομή της Εξουσίας, μια δική μας προσωρινή κατάληψη. Για τ’ αστεία μας και τους χαβαλέδες μας που τους δημιουργούσαν εκνευρισμό. Για το αντιφέγγισμα απ’ τα φώτα της Μητρόπολης πάνω στα θολά τζάμια των κρατητηρίων. Για τη μασίφ και περήφανη στάση μας μπροστά σε ένστολους και ασφαλίτες, σε ανακριτές και εισαγγελείς. Για τη χαρά στο άκουσμα κάθε κίνησης αλληλεγγύης που πραγματωνόταν εκτός των τειχών. Για τους δικηγόρους που με ανιδιοτέλεια στάθηκαν στο πλάι μας. Για όλους εμάς, αναρχικούς και κομμουνιστές, αυτόνομους και αντιεξουσιαστές, αδέσποτους και ανέστιους, τρελαμένους και σαλταρισμένους, αλάνια και μάγκισσες, «παλιούς» και «νέους», ίσους και διαφορετικούς. Για τις πολλές χιλιάδες των ανδρών και των γυναικών του κόσμου της Αντίστασης και του Αγώνα που στις 12 Γενάρη 2013 γράψανε ιστορία. Για την ατάκα συγκρατούμενου συντρόφου στο άκουσμα του μεγέθους αυτής της ανθρωπόπλημμύρας: το φυτίλι ποτέ δεν βλέπει την έκρηξη. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, για όλους τους λόγους του κόσμου, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να μην υποχωρήσουμε, να μην απογοητευτούμε, να μην λιγοψυχίσουμε, να συνεχίσουμε να ζούμε και ν’ αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια ενάντια στην χούντα της εποχής μας, για τον δικό μας κόσμο, για τους δικούς μας κόσμους, για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Γιατί ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Γιατί ότι είπαμε ισχύει. 
Γιατί όπως λέει και ένα παλιό βιλιώτικο άσμα: …Η δύναμη είσαι εσύ, η δύναμη είναι μέσα σου, νιώσε ξεχειλίζει από τη θέλησή σου, ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ τη θέλεις, η μόνη εξουσία είναι ο εαυτός σου, μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, μπορούμε να διώξουμε το όραμα του τέλους, που φαίνεται πολύ κοντά, μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι, σαν άνθρωποι περήφανοι και άνθρωποι ελεύθεροι, μπορούμε να γκρεμίσουμε τον τοίχο και να δούμε, μια ολόκληρη ζωή χαράς που μας περιμένει…

 1 από τους 92 από τους 10.000 από τους…

από τα σωθικά της Μητρόπολης 17.1.13






ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37

Την Τρίτη 15 Ιανουαρίου, σε μία επιχείρηση-φιάσκο, ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις, από Εκαμίτες και ΜΑΤ μέχρι ασφαλίτες και το Τμήμα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών, πραγματοποίησαν εισβολή στο χώρο της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37. Κατά την εισβολή τους, οπλισμένοι, μεταξύ άλλων, με τροχούς και τσεκούρια, προκάλεσαν εκτεταμένες φθορές στο διατηρητέο κτήριο της κατάληψης. Το πρόσχημα ήταν η "αναζήτηση όπλων και εκρηκτικών". Ο πραγματικός λόγος της προαναγγελθείσας εισβολής, από τη φασιστική συμμορία του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. και τα μέσα αναμετάδοσης κρατικής προπαγάνδας, ήταν φυσικά η συνέχιση της κατασταλτικής επίθεσης στον κόσμο του αγώνα.
Οι 14  σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην κατάληψη παρέμεναν στην ταράτσα του κτηρίου, φωνάζοντας -μαζί με τους αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί στη συμβολή Δροσοπούλου και Καραγιάννη- συνθήματα, υψώνοντας πανό που έγραφε ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ - NO PASARAN!, και παρακολουθώντας τις αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες των ΕΚΑΜ να εισβάλουν. Μετά από μιάμιση ώρα, οι κατασταλτικές δυνάμεις "κατάφεραν" να φτάσουν στην ταράτσα και οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, μαζί με δύο αλληλέγγυους που προσήχθησαν έξω από την κατάληψη, μεταφέρθηκαν με υψωμένες τις γροθιές τους και εν μέσω συνθημάτων στη ΓΑΔΑ, ενώ είχαν προηγηθεί αψιμαχίες αλληλέγγυων με τα ΜΑΤ και στην περιοχή συνέρεαν διαρκώς αγωνιστές, καθώς και κόσμος από τη γειτονιά που αποδοκίμαζε την αστυνομία. Η εικόνα της επιβολής και του αιφνιδιασμού μέσω μιας ταχείας εισβολής εν μέσω σιωπής είχε ήδη ανατραπεί.
 Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας και οι ένστολοι λακέδες τους, όντας  ήδη  αποδυναμωμένοι από την διαρκή, μαζική και μαχητική δραστηριοποίηση του κινήματος ιδιαίτερα μετά την ανακατάληψη της Villa Amalias, την ανάπτυξη ενός κοινωνικού-ταξικού μετώπου απέναντι στην κρατική καταστολή με κομβικό σημείο τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Γενάρη, χωρίς επιπλέον να έχουν την παραμικρή δικαιολογία για την κατοχή του κτηρίου αφού δεν είχαν τη συναίνεση των πανεπιστημιακών αρχών -οι οποίες δήλωσαν ότι η βίαιη αστυνομική εισβολή έγινε χωρίς την έγκρισή τους- και πασχίζοντας να αποφύγουν το άνοιγμα ενός νέου κύκλου κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα, εξαναγκάστηκαν σε υποχώρηση. Τέσσερις περίπου ώρες μετά την εισβολή, οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Την ίδια ώρα μία μεγάλη ομάδα αλληλέγγυων, οι οποίοι παρέμεναν συγκεντρωμένοι έξω από την κατάληψη και μπροστά στα ΜΑΤ καθ' όλη τη διάρκεια της κατασταλτικής επιχείρησης, ανακατέλαβαν το κτήριο μαζί με τη συντρόφισσα που είχε παραμείνει στην κατάληψη κατά τη διάρκεια της αστυνομικής έρευνας.
   Το κτήριο της οδού Λέλας Καραγιάννη 37 καταλήφθηκε στις 15 Απρίλη 1988 μετά από τρεις δεκαετίες εγκατάλειψης από τα τρία πανεπιστημιακά ιδρύματα (ΕΚΠΑ, ΕΜΠ και ΑΣΚΤ) στα οποία κληροδοτήθηκε. Η διαθήκη με βάση την οποία περιήλθε στα χέρια τους ορίζει σαφώς και αμετάκλητα  πως ο χώρος θα πρέπει να στεγάζει άπορους φοιτητές, κάτι που τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν έκαναν και δεν έχουν και τον σκοπό αλλά ούτε και τη δυνατότητα να το  κάνουν. Χάρη στις κοπιώδεις προσπάθειες πολλών καταληψιών και αλληλέγγυων, το κτήριο, το οποίο θα βρισκόταν σε μία διαρκή κατάσταση αποσύνθεσης, μετατράπηκε σε χώρο στέγασης από τους καταληψίες οι οποίοι το συντηρούν αποκλειστικά με δικά τους έξοδα εδώ και 25 χρόνια.
Στον χώρο της κατάληψης έχουν φιλοξενηθεί αμέτρητες εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές, πραγματοποιούνται συλλογικές κουζίνες, γίνονται εκδηλώσεις για παιδιά και συναυλίες, λειτουργεί βιβλιοθήκη, ομάδα προπόνησης και γυμναστηρίου, θεατρική σκηνή, καθώς και η θεατρική ομάδα Ανάπλους.
 Παράλληλα, η κατάληψη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αναρχικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Σε αγώνες προάσπισης του φυσικού κόσμου και των δημόσιων χώρων, σε συνελεύσεις γειτονιάς και ταξικά σωματεία, σε αγώνες ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας αλλά και σε τοπικές αντιστάσεις, σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και στην προσπάθεια ανάπτυξης και ενδυνάμωσης του αναρχικού κινήματος, στις μικρές και μεγάλες στιγμές του αγώνα, είμαστε παρόντες. Και θα συνεχίσουμε να είμαστε, χωρίς να μας πτοεί ούτε στο ελάχιστο η στοχοποίησή μας από το καθεστώς της εξαθλίωσης και του εκφασισμού. Αντιθέτως, οι κατασταλτικές επιχειρήσεις ενισχύουν την πεποίθησή μας για την αναγκαιότητα της καταστροφής ενός απάνθρωπου και εκμεταλλευτικού συστήματος που βρίσκεται σε σήψη. Στο τέλος αυτού του δρόμου ξέρουμε ότι η νίκη  θα είναι  δική μας: όλων εκείνων που αγωνίζονται από τα κάτω ενάντια στα δεσμά της εξουσίας. Ο  αγώνας για ισότητα και ελευθερία, για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό θα σαρώσει το καθεστώς της εξαθλίωσης και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
 Από το επί 25 χρόνια (και συνεχίζουμε) κατειλημμένο έδαφος της ΛΚ37 απευθύνουμε θερμό χαιρετισμό σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, σε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που κινητοποιούνται πολύμορφα και μαχητικά απέναντι στην κατασταλτική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει το καθεστώς.
Χαιρετίζουμε τους 10.000 και πλέον διαδηλωτές που το πρωί του Σαββάτου της 12ης Ιανουαρίου, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα καταλήψεων και αυτοοργανωμένων χώρων, πραγματοποίησαν μια μεγαλειώδη πορεία στους δρόμους της Αθήνας. Μια πληθώρα οριζόντιων κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, ένα ποτάμι από μπλοκ αναρχικών, αναρχοσυνδικαλιστών, καταλήψεων, συνελεύσεων γειτονιάς και σωματείων βάσης, ένα ποτάμι στο οποίο συμμετείχε επίσης πλήθος αριστερών αγωνιστών, πλημμύρισε τους δρόμους κόντρα στην αστυνομοκρατία και την πιεστική παρουσία μεγάλου αριθμού μπάτσων.
 Η πορεία αυτή ήταν ένα σπουδαίο δείγμα των δυνατοτήτων  που έχει, τόσο από άποψη μαζικότητας όσο και από την πλευρά του πλουραλισμού και της σύνθεσης, η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού-ταξικού μετώπου απέναντι στο καθεστώς της  εξαθλίωσης και της καταστολής. Αυτή η μεγάλη διαδήλωση αφήνει σημαντική παρακαταθήκη για τον κόσμο της αντίστασης και μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να συνεχίσουμε να κινούμαστε στον δρόμο της εξάπλωσης του αγώνα και της σύνδεσής του με όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια.
Σήμερα, όπου όλο και περισσότερο συσσωρεύεται η κοινωνική οργή εξαιτίας των δυσβάσταχτων όρων επιβίωσης και της αυξανόμενης εξαθλίωσης, υπάρχει η δυνατότητα και η ανάγκη τα προτάγματα της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης να διαχυθούν σε όλο και περισσότερους και τα μέτωπα του αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο να πολλαπλασιαστούν. Σήμερα που κάθε αντιστεκόμενος βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής, σήμερα που οι απεργοί, οι διαδηλωτές, οι καταληψίες, οι αναρχικοί στοχοποιούνται για να επιβληθεί απρόσκοπτα στην κοινωνία η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, και ο αγώνας η μόνη διέξοδος.
    
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ, ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ ΜΑΖΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ  
ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ VILLA AMALIAS, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΣΤΟΝ 98FM- ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΚΟΥΣΑΤΕ;
ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΑΣ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ
ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ


Αθήνα, 17 Γενάρη 2013
Σύντροφοι και συντρόφισσες από το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37
http://squathost.com/lelas_k/gr/anak_17j.htm




ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ 92 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ VILLA AMALIAS

Το πολιτικό μέρος του υπομνήματος που κατατεθηκε στον ανακριτή αντι απολογίας, το Σαββατο 12/1, απο τους 92 συλληφθεντες της Villa Amalias.
"....Η δίωξη μας είναι πολιτική. Το κράτος επιτίθεται σε όλη την κοινωνία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Αυτοί οι χώροι αντίστασης λειτουργούν εδώ και χρόνια ως πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κέντρα, ανοιχτά σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Γι' αυτό και η είσοδος και η παρουσία μας στη Βίλα Αμαλίας είναι πολιτική επιλογή και ως τέτοια την υπερασπιζόμαστε.
Ενάντια στη φτωχοποίηση, τη λεηλασία της ζωής μας και της φύσης, στον εκφασισμό και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, συμμετέχουμε στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Παλεύουμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. ..."

Tuesday, January 15, 2013

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37

Τελικά δεν υπήρξαν συλλήψεις, παρά μόνο προσαγωγές των συντρόφων-ισσών και πριν λίγο έγινε  ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ



Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ


Κάλεσμα στις 15:00 στη Γ.Α.Δ.Α για τους 14 συλληφθέντες της  κατάληψης Λέλας Καραγιάννη. 


Κουβέντα στις 19:00 στο Πολυτεχνείο. 

Καταλήψεις, Στέκια, Συλλογικότητες, 
Αυτοοργανωμένοι Χώροι, Σύντροφοι-Συντρόφισσες.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΠΑΤΣΩΝ ΣΤΗΝ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1449673

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ


  Το καταστροφικό έργο που προωθεί το κράτος και η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (βλ. Μπόμπολας)- θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold Corporation- στη Β.Α. Χαλκιδική, προβλέπει την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και χαλκού και την ισοπέδωση των δασικών εκτάσεων του όρους Κάκκαβος, στην τοποθεσία Σκουριές.

   Τον τελευταίο χρόνο ο αγώνας των κατοίκων, των περιοχών που πλήττονται, έχει κλιμακωθεί και ενταθεί, με μεγάλες λαϊκές συνελεύσεις, διαδηλώσεις στο βουνό και συγκρούσεις με την αστυνομία, καταλήψεις δημαρχείων και συμπλοκές με ρουφιάνους εργαζόμενους των μεταλλείων. Διμοιρίες των ΜΑΤ και κάθε λογής ένστολοι έχουν στρατοπεδεύσει στο βουνό,αντιμετωπίζοντας κάθε διαδήλωση με τόνους χημικών, ξυλοδαρμούς,συλλήψεις, εισβολές στις κοινότητες αλλά και στα σπίτια των κατοίκων. Το δάσος, που είναι κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής των κατοίκων, αποτελεί πλέον απαγορευμένη ζώνη για αυτούς, αφού στους μόνους που επιτρέπεται η πρόσβαση είναι στις δυνάμεις του νόμου και της τάξης και στα συνεργεία που έχουν ήδη καταστρέψει δεκάδες χιλιάδες δέντρα.

   Από τη μια το κράτος καταδικάζει τον κόσμο στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία, μέχρι και την αυτοκτονία, προσπαθεί να καταστείλει κάθε απεργία, κάθε αγώνα και κάθε εστία κοινωνικής αντίστασης. Από την άλλη, με πρόσχημα την «ανάπτυξη» και «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», ξεπουλά κάθε σπιθαμή γης, το φυσικό και κοινωνικό πλούτο στο κεφάλαιο, ακόμη κι αν ξερνάει τοξικά απόβλητα, καρκίνο, καταστροφή ολόκληρων κοινοτήτων και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μια μηχανή θανάτου.

   Η στάση και ο σχεδιασμός του κράτους και του κεφαλαίου αποβλέπουν στην κυριαρχία και την επικράτηση της εξουσίας πάνω σε όλους όσους θεωρούν αδύναμους . Στο χέρι όλων μας μαζί είναι να δείξουμε τη δύναμή μας, και να αποδείξουμε πως το αναλώσιμο δυναμικό πάνω στο οποίο θέλουν να στηρίξουν το οικοδόμημά τους δεν υπάρχει. Τα θεμέλια για τη ζωή μας και την κοινωνία που οραματιζόμαστε, είμαστε εμείς και κανένα είδους αφεντικό. Δεν χρειαζόμαστε ταγούς στη ζωή μας, αλλά συντρόφους, συναγωνιστές και συνοδοιπόρους στον πόλεμο που μας κήρυξαν.

   Σήμερα Τρίτη, στις 17.00,στην πλατεία Πανόρμου καλείται συγκέντρωση - πορεία από τη «Συντονιστική συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής».
Να είμαστε όλοι εκεί.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Κατάληψη Villa Amalias
Kατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Monday, January 14, 2013

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ (SOLIDARITY MARCH) 12-01-2013





ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Πορεία Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις 12/01/13





Κείμενο του αναρχικού Γιώργου Βούτση Βογιατζή για την ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας


Άνθρωποι σαν τα ποντίκια ξενυχτούν  την ώρα που η πόλη κοιμάται, γυρεύοντας το γεύμα τους μέσα ή δίπλα σε ένα κάδο σκουπιδιών.
 Άλλοι δεν έχουν καν τη δύναμη γι’ αυτό και ξεψυχούν ολομόναχοι στα πεζοδρόμια ή χτίζουν μεζονέτες από χαρτόκουτα για να προστατευτούν από το ψύχος. «Παιδιά ενός κατώτερου θεού» βαφτίζονται από τους θρησκόληπτους για να απαλλάξουν τον «ανώτερο» από τυχόν ευθύνες…  Παιδιά μιας κατώτερης τάξης είναι όμως οι άνθρωποι που ξεψυχούν. Είναι τα αποφάγια της αστικής τάξης, τα περιττώματα  από το χριστουγεννιάτικο δείπνο. Οι άθλιοι που χτίζουν τα δικά τους γκέτο μέσα στις μητροπόλεις της αλλοτρίωσης και της παρακμής.
Και είναι παντού…έγκλειστοι στις φυλακές, εξόριστοι στα κέντρα κράτησης της δημοκρατίας, στατιστικά στοιχεία στα χέρια οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που χρεοκόπησαν τη χώρα και ρήμαξαν τις ζωές τους. Αλλά δεν είναι μόνοι τους…Υπάρχουν κι εκείνοι που το σύστημα δολοφόνησε τα όνειρά τους οδηγώντας τους στα πρόθυρα της εξαθλίωσης. Οι χιλιάδες ανώνυμοι της καπιταλιστικής κρίσης που οδηγούνται στην αυτοχειρία. Πηδούν από μπαλκόνια σπιτιών, βάζουν θηλιές στο λαιμό τους, πυροβολούνται στο κεφάλι. Αλλά δεν είναι μόνοι τους…Υπάρχουν κι αυτοί, οι περισσότεροι, που επιβιώνουν με 400 ευρώ και «ζουν» με τον τρόμο της απόλυσης. Ανέχονται προσβολές, κλεμμένες εργατοώρες, «εργατικά ατυχήματα»… και όλα αυτά για να μην εξαθλιωθούν απόλυτα, γνωρίζοντας ότι τα στρώματα απέχουν από τα χαρτόκουτα όσο ο φόβος από την υποταγή.

Υποστήριξα την ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας ως αλληλέγγυος στους συντρόφους που συνελήφθησαν για την πολιτική επιλογή της επιθετικής αντιπαράθεσης με την κοινωνία της ιδιοκτησίας, του ατομισμού, της αλλοτρίωσης. Θα ήταν τιμή μου να ήμουν  ένας από τους αιχμαλώτους συντρόφους. Στη Βίλα Αμαλίας δεν υπήρχαν μολότοφ. Η Βίλα Αμαλίας και οι αναρχικές καταλήψεις είναι μολότοφ στα θεμέλια και τις δομές του σαθρού πολιτικού συστήματος. Είναι οι πρώτες φιτιλιές στα ζωντανά μυαλά ανθρώπων που προετοιμάζουν τις εκρήξεις του μέλλοντος.

Δυναμική αντίσταση στο σύγχρονο ατομισμό

Να μην αφήσουμε κανένα ΣΥΡΙΖΑ να μας αφομοιώσει

Sunday, January 13, 2013

ότι είπαμε ισχύει...κατάληψη για πάντα!

ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα και θα βγω στους δρόμους όπως και χτες...








Ελεύθεροι από την κρατική τους ομηρία, με περιοριστικούς όρους, αφέθηκαν οι 92 σύντροφοι-ισσες, που διώχθηκαν για την ανακατάληψη της Villa Amalias.

Η καταστολή που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος στους χώρους και στους ανθρώπους που υπερασπίζονται την καθολική ελευθερία και όχι την οριοθετούμενη που υπόκειται σε νομοσχέδια και σχεδιασμούς για τον περιορισμό της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου και της πολτοποίησης της ζωής του, που παλεύουν για μια αταξική κοινωνία, δε θα περάσει.
Όσο όλοι εμείς, μαζί αντιστεκόμαστε και αντιτάσσουμε, όχι μόνο τα σώματά μας, αλλά και τη σκέψη μας, τις ιδέες μας, τις δράσεις μας, τις δομές μας στα σχέδια τους, δεν πρόκειται να μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν. Στην υποδούλωση και την εξαθλίωση. Θα τους οδηγήσουμε εμείς στο μαύρο σκοτάδι της ιστορίας που τους αρμόζει.

Το στέκι ανομίας Villa Amalias Κατάληψη θα μείνει.
Τίποτα δεν τελείωσε. Όλα συνεχίζονται... και με το παραπάνω

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1448827


Thursday, January 10, 2013

Συγκέντρωση 10/1/2013 στη 1 μ.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Συγκέντρωση αλληλεγγύης και στήριξης των 92 συντρόφων-ισσών από την εκκένωση της ανακατάληψης της Villa Amalias και των 8 συντρόφων-ισσών από την εκκένωσης της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά.

Ανακοίνωση των 92 συλληφθέντων της Villa Amalias μέσα από τη ΓΑΔΑ


Τίποτα λιγότερο από την αδιαπραγμάτευτη θέση μας για τους κοινωνικούς χώρους που στηρίζουμε και μας στηρίζουν. Τίποτα διαφορετικό από αυτό που λέμε και κάνουμε τόσα χρόνια στις καταλήψεις, στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και στους δρόμους.

Γι’ αυτό και οι φορείς της εξουσίας που τοποθέτησαν ένοπλους φρουρούς έξω από τη Villa Amalias δεν θα μπορούσαν ποτέ να μας κάνουν να απογοητευτούμε, να λιγοψυχήσουμε, να σταματήσουμε, να σταυρώσουμε τα χέρια.

Σήμερα, 9 Γενάρη, σύντροφοι και συντρόφισσες ανακαταλάβαμε το κτίριο της Villa Amalias κάτω από τη μύτη των δυνάμεων καταστολής που το φρουρούσαν. Ένα κτίριο συνδεδεμένο με την ιστορία του ανατρεπτικού κινήματος εδώ και 22 χρόνια, αλλά και με τις αξίες-αρχές που νοηματοδοτεί για εμάς.

Από την πρώτη στιγμή ανοίγονται πανό και στήνεται μικροφωνική όπου διαβάζονται κείμενα. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες αλληλέγγυοι-ες συγκεντρώνονται γύρω από την κατάληψη. Δύο ώρες μετά και χωρίς εισαγγελική παρουσία, δυνάμεις των ΕΚΑΜ (συνεπικουρούμενες από όλων των ειδών τις αστυνομικές δυνάμεις καθώς και ελικόπτερου) εισέβαλαν στην κατάληψη συλλαμβάνοντάς μας.

Λίγη ώρα μετά, σύντροφοι και συντρόφισσες καταλαμβάνουν τα κεντρικά γραφεία του κυβερνητικού κόμματος της ΔΗΜΑΡ, αναδεικνύοντας την απόλυτη σύμπλευση του συγκεκριμένου φορέα με τις επιλογές του Σαμαρά και του Δένδια. Μετά από επέμβαση της αστυνομίας προσήχθησαν και οι 40 σύντροφοι και συντρόφισσες.

Το κράτος στην προσπάθειά του να ανακόψει τις κινήσεις αλληλεγγύης που ξεδιπλώνεται επιλέγει να εισβάλει σε έναν ακόμα κοινωνικό χώρο, την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας άλλους 8 συντρόφους μας.

Ανακαταλάβαμε τη φυλασσόμενη Villa Amalias γνωρίζοντας ότι θα δεχτούμε επίθεση και προφανώς θα συλληφθούμε. Θα το ξανακάνουμε όσες φορές χρειαστεί και για αυτήν και για οποιονδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο αντίστασης των από τα κάτω χτυπηθεί. Το ξαναλέμε ακούραστα: Δεν μας φοβίζουν ούτε τα όπλα τους, ούτε η λάσπη που πετάνε.

Με τη σημερινή ανακατάληψη αναδείξαμε ότι η ολομέτωπη επίθεση του κράτους που θέτει σήμερα στο στόχαστρο τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, όπως και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, δεν είναι μονόλογος. Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς τους.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν, γιατί όσες δυνάμεις καταστολής κι αν επιστρατεύσουν δεν μπορούν να καταπνίξουν την αντίσταση, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν γιατί δεν είμαστε εκατό, είμαστε χιλιάδες. Είμαστε ένα κομμάτι του κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την κρατική τρομοκρατία και τον εκφασισμό. Κομμάτι των ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων, ανέργων, μαθητών, αντιστεκόμενων στις γειτονιές, διωκόμενων και φυλακισμένων αγωνιστών, που δεν σκύβουν το κεφάλι. Μαζί τους υψώνουμε μια γροθιά αντίστασης όπως τη στιγμή της σύλληψής μας.

Δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη, την οποία νιώσαμε πολύ δυνατά σήμερα. Δύναμή μας οι συλλογικές αντιστάσεις.

Στους καιρούς των μνημονίων, η επιβαλλόμενη εξαθλίωση, η ολοένα εντεινόμενη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αποτελούν το μέλλον που επιβάλλει το κράτος και ο καπιταλισμός. Σε αυτούς τους καιρούς, που η βία του συστήματος κλιμακώνεται και το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης εγκαθιδρύει τον ολοκληρωτισμό, η κοινωνική επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη στεκόμαστε συνειδητά στα πόδια μας, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, την αντίσταση, την αλληλεγγύη και επιχειρούμε να κάνουμε το ένα βήμα παραπάνω… Να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στον καιρό που η κυρίαρχη συνθήκη είναι «θα τα χάσουμε όλα», εμείς αγωνιζόμαστε για την αντιστροφή της: «Να τα κερδίσουμε όλα!»

Αν δεν αλλάξουμε όλοι εμείς τα πράγματα, δεν θα το κάνει κανείς. Όλα συνεχίζονται…

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ,
 ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΤΟΝ 98 FM, ΤΟ ΣΤΕΚΙ XANADU, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ,
ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Οι 92 συλληφθέντες της Villa Amalias

Εκκένωση της κατάληψης Πατησιών 61 &Σκαραμαγκά



Έφοδος της αστυνομίας πραγματοποιήθηκε σήμερα 9/1/2013 στις 3.00 το μεσημέρι στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Συνελήφθησαν 8 σύντροφοι-ισσες που τους αποδόθηκαν κατηγορίες  πλημμελημματικού χαρακτήρα.
Το κράτος αποφάσισε να πατάξει για ακόμη μία φορά την "ανομία" σε αυτήν την χώρα, δρώντας εκδικητικά για την ανακατάληψη της Villa Amalias και την κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΗΜΑΡ, εκκενώνοντας την κατάληψη Σκαραμαγκά. Ούτως ή άλλως με κάτι επιπλέον έπρεπε να γεμίσουν τα κατά παραγγελία δελτία ειδήσεων, πέραν αυτών των προαναφερόμενων καταλήψεων που τους ξεφτίλισαν για ακόμη μία φορά. 
Όση λάσπη και να ρίξουν, όσο κι αν προσπαθήσουν να θολώσουν το μυαλό του κόσμου, εμείς θα συνεχίσουμε να μένουμε και να αναδυόμαστε με το λόγο και τη δράση μας, αντίθετα στη μαζική ομοιογένεια και την υποδούλωση που θέλουν να επιτύχουν. 
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, 
ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΤΟΝ 98 FM, 
ΤΟ ΣΤΕΚΙ XANADU, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, 
ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
για περισσότερα http://pat61.squat.gr/

Wednesday, January 09, 2013

Κατάληψη γραφείων ΔΗΜΑΡ σε αλληλεγγύη της Villa Amalias

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1447419



Το χυδαιότερο κομμάτι της αστικής αριστεράς , η ΔΗΜΑΡ, ως υπεύθυνη κυβερνώσα αριστερά συμφώνα με τις προεκλογικές της εξαγγελίες, συμμετέχει επάξια στην τρικομματική κυβέρνηση που υπερασπίζεται το κεφάλαιο και τα συμφέροντα του. Ήδη από τον σχηματισμό της κυβέρνησης φάνηκε η πολιτική ολοκληρωτισμού και μηδενικής ανοχής που θα ακολουθηθεί από τους κομματικούς εταίρους.
Η καταστολή της πολύμηνης απεργίας των Χαλυβουργών, η ναζιστικής έμπνευσης επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» σε συνδυασμό με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ των αντιφασιστών της μοτοπορείας. Το αιματοκύλισμα απεργιών στο κέντρο της Αθήνας και η διαπόμπευση νεαρών διαδηλωτών. Η εισβολή των ΕΚΑΜ στην κατάληψη Δέλτα, όπως και η εισβολή με ΜΑΤ για το σπάσιμο της απεργίας των καθαριστών στο ΑΠΘ. Το τσάκισμα των καταπιεσμένων και όσων αγωνίζονται για την κοινωνική απελευθέρωση είναι δείγμα μιας συνολικής πολίτικης γραμμής: το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης να πέσει στις πλάτες των «από κάτω». Για να διατηρηθούν αλώβητα τα πολιτικά και οικονομικά προνομία της κυρίαρχης τάξης. Το κόμμα της ΔΗΜΑΡ προσφέρει το αριστερό άλλοθι στην επίθεση αυτή. Δεν έχουμε ξεχάσει ότι ο Καμίνης ήταν η πρόταση της ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, στιγμές από το «έργο» του οποίου είναι η εκκένωση των άστεγων στο πνευματικό κέντρο Αθηνών και η εκκένωση της κατειλημμένης δημοτικής αγοράς της Κυψέλης...
Μια στιγμή αυτού του πολέμου αποτελεί και η εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias στις 20/12/2012. Μιας κατάληψης που για 22 χρόνια προτάσσει την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη, που στάθηκε ανάχωμα στους φασίστες και στις επιθέσεις τους, μέρα και νύχτα. Λίγες μέρες μετά ακολουθεί η εισβολή στα στέκια στην ΑΣΟΕΕ και στις ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης 98FM, συνδυασμένη με 17 συλλήψεις μεταναστών μικροπωλητών στον προαύλιο χώρο της σχολής.
Η κυβερνητική ρητορική περί κουκουλοφόρων και ανομίας, καλά ενορχηστρωμένη από τους ρουφιάνους των ΜΜΕ, στοχοποιούν χωρίς προσχήματα τον εσωτερικό εχθρό και κάθε κοινωνική και ταξική αντίσταση, οργανώνοντας την πολιτική εξόντωση τους. Το τέλος των ψευδαισθήσεων περί κοινωνικής ευημερίας και κράτους πρόνοιας έρχεται να δώσει τη θέση του σ’ ένα σκληρό ασβεστοποιημένο καθεστώς που το μόνο πράγμα που του έχει απομείνει για να επιβληθεί, είναι ο φόβος. Ο φόβος για τη φτώχεια, την ανεργία, την πεινά, ο φόβος της καταστολής, των φυλάκων, των φασιστικών συμμοριών , των μπάτσων...
Γιατί γνωρίζουν ότι η επιβολή της λεηλασίας και της εξόντωσης των ζωών μας δεν είναι αποτέλεσμα απόφασης, αλλά μάχης. Μιας μάχης που πρέπει να δώσουμε. Για την κατάργηση του καπιταλισμού . Για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΜΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΣΧΟΝΤΑΙ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS

5 έως 12 Γενάρη 2013: Εβδομάδα Πανελλαδικών Δράσεων Αλληλεγγύης
Πορεία Αλληλεγγύης Σάββατο 12/1 12.00 Προπύλαια
Σύντροφοι-συντρόφισσες, Αλληλέγγυοι-Αλληλεγγύες από το κατειλημμένο κτήριο της ΔΗΜΑΡ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1447379


Σήμερα στις 9.20 πμ και σε συνέχεια της ανακατάληψης του κτηριου της Villa Amalias από δεκάδες συντρόφους, πραγματοποιήθηκε εισβολή από ματ, εκαμ και υμετ χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, για την αποβολή των συντρόφων-ισών και την εκκένωση του κτηρίου. Οι 92 σύντροφοι-ίσες,  παρά το δυσμενές της θέσης που τους τοποθέτησε το κράτος για αυτήν την κίνησή τους, δίχως να σκύψουν σε καμία περίπτωση το κεφάλι, συγκροτήθηκαν συλλογικά και βγήκαν από την κατάληψη, όχι φορτωμένοι όπλα όπως θα φαντασιώνονταν πολλοί παπαγάλοι των μμε, με τη γροθιά τους υψωμένη και τη φωνή τους να αντηχεί ‘ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΌΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ’.
Σχεδόν παράλληλα με την εκκένωση της Villa Amalias οι μπάτσοι, κατόπιν εντολής ΔΗΜΑΡ, προχώρησαν στην αποβολή και προσαγωγή περίπου 40 αλληλέγγυων συντρόφων-ισών μας, από τη συμβολική  κατάληψη που πραγματοποιούνταν  στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ, υποστηρικτικά και αλληλέγγυα στην ανακατάληψη της Villa Amalias και της εκ νέου εκκένωσής της.
Το κράτος πλέον προχωρά με ακόμη πιο ξεκάθαρα βήματα, για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, στην υλοποίηση του δόγματος της μηδενικής ανοχής, που αφορά κάθε αντιστεκόμενο, κάθε αγωνιστή, κάθε άνθρωπο που μάχεται ενάντια στα τετελεσμένα που του επιβάλλουν οι έχοντες εξουσία και χρήμα. Σε όλους τους από κάτω, σε όλη την κοινωνία. Σε όλους εμάς που η ζωή μας είναι κάτι περισσότερο από έναν ακόμη αριθμό, από ένα ακόμη λιθαράκι στο σαθρό τους οικοδόμημα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ-ΙΣΕΣ
ΤΗΣ VILLA AMALIAS & ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ
Η VILLA AMALIAS ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
9/1/2013
Συνέλευση Πολυτεχνείο 3μ.μ.
Συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ 6 μ.μ.

Κείμενο μέσα από την ανακατειλημμένη Villa Amalias

Σήμερα 9/1/2013 ανακαταλάβαμε τη Villa Amalias δίνοντας τέλος στο καθεστώς ανομίας στο οποίο βρισκόταν από τις 20/12/2012.
Η Villa Amalias βρίσκεται και πάλι στα χέρια του κόσμου της αντίστασης. Δίπλα στους εργάτες, τους ανέργους, τους αστέγους, ντόπιους και μετανάστες, τους αγωνιστές.
Σταθερό ανάχωμα απέναντι σε ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης που στόχο του έχει να επιβάλλει το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού με συνέπεια-συνέχεια και πείσμα παίρνουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
Αλληλεγγύη στον 98FM, στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και σε όλες τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1/2013, 12:00, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
VILLA AMALIAS


ΜΟΝΗ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ Σ΄ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΥΣ ΠΟΤΕ

Από τα ξημερώματα έγινε ανακατάληψη της Villaς.
Δεκάδες συντρόφων είναι εντός της κατάληψης.
Κόσμος μαζεύεται ήδη στην πλ. Βικτωρίας προς στήριξη της ανακατάληψης.

Εμείς το είπαμε...

Η Villa Amalias Κατάληψη θα μείνει 




Tuesday, January 08, 2013

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ





Monday, January 07, 2013

Και μετά εμείς είμαστε οι άνομοι καταληψίες

Από μαρτυρία κατοίκου εδώ και 2 ώρες τουλάχιστον η πόρτα της κατάληψης επί της οδού Αχαρνών παραμένει ανοιχτή με τους ένστολους του κράτους να έχουν ανάψει φωτιά εντός της αυλής και χωρίς την εμφανή παρουσία δημοτικών υπαλλήλων. Έχουμε ξαναγράψει για την παραβίαση του χώρου από τους μπατσοφύλακες του κτηρίου, δήθεν δημοτικούς υπαλλήλους και περίεργους τύπους με πολιτικά, αλλά και για την εθελοτύφλωση του "ιδιοκτήτη" Δήμου Αθηναίων και κ. Καμίνη, που κόπτονται για τη νομιμότητα των κινήσεών τους και τη σταθεροποίηση της ομαλότητας του κοινωνικού ιστού του Δήμου Αθηναίων, αλλά που προφανώς αυτό ισχύει μόνο στο φαίνεσθαι, στα χαρτιά και για αυτούς που βρισκόμαστε στην αντίπερα όχθη από αυτούς και τους προϊσταμένους τους, το κράτος. Ας βγει ο "αξιότιμος" κ. Μαθιουδάκης (Προϊστάμενος Δ/νσης Διοίκησης και Αποκέντρωσης του δήμου) να μας απαντήσει υπό ποια διαδικασία τα κλειδιά που του παραδόθηκαν, ως παρόντα υπεύθυνου για το κτήριο, μετά το τέλος της έρευνας της 20ης Δεκεμβρίου, έχουν μεταβιβαστεί και στην αστυνομία, η οποία αλωνίζει εντός του χώρου της κατάληψης; Ας αναλογιστεί ο καθείς τις ευθύνες και τις κυρώσεις που επέρχονται αυτών.

Τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο
Η Villa Amalias κατάληψη θα μείνει

Cartoon - Αλληλεγγύη στη Villa Amalias από LATUFF

ΜΠΑΤΣΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ-ΜΜΕ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ!


Saturday, January 05, 2013

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ




ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ




"LO DIJIMOS Y LO DECIMOS DE NUEVO: ESTAMOS Y ESTARÉMOS ACÁ


Al igual que me congela el silencio del matadero blindado,
así los aterroriza la ira de la bestia atrapada...

... Somos nosotros. Nosotros junto con los miles de manifestantes, activistas, ocupantes, huelguistas y luchadores callejeros. Somos nosotros los sin techo y sin hogar, los punks y los vagabundos, los vegetarianos y las feministas, los trasnochadores y los trabajadores, los pobres y los agraviados, las victimas del racismo y los vengadores de la injusticia...

Desde el pasado 20 de diciembre de 2012, en horas de la mañana, cuando la Okupa Villa Amalias se convirtió en objetivo de represión estatal y desinformación mediática, el tiempo transcurrido ha sido corto pero denso. Durante este tiempo, los mecanismos de violencia legal han logrado con sus tropas e intrigas judiciales tomar como rehenes a 8 compañeros y compañeras, desalojarnos de nuestro espacio, la Casa Grande del Movimiento, quitarnos los dos edificios en los que vivíamos con igualdad, en los que nos expresabamos y creabamos de manera anti-comercial, en los que sosteníamos materiales e infraestructura del movimiento formando la Resistencia y la Lucha de manera autogestiva contra el Poder y su “cultura”. Han tenido exito en lastimarnos pero no en someternos. Dentro de estos pocos días y noches, los conceptos de Camaradería y Solidaridad obtuvieron ante nuestros ojos carne y huesos. Se expresaron de manera amplia y espontánea, colectivamente, por todos los rincones de este país y fuera de él. Esta realidad tangible es la que nos da fuerza para enfrentar la necesidad de recuperar nuestro espacio como capacidad física de nuestra determinación colectiva.

El primer ministro, Samaras, con fantasías de emperador nacionalista, dio la orden determinante para la represión; el sheriff, Dendias, de ideas afines, nos bautizó como “hogar de desorden” y mandó a sus perros asalariados a “restaurar la legalidad”, mientras, sus cómplices de centro-izquierda junto con el alcalde “demócrata”, Kaminis, pretenden ser los Poncio Pilatos. Los neonazi y toda la chusma fascista, que han subido de categoria por su presencia parlamentaria, se regocijan en silencio, observando a sus simpatizantes uniformados, abrir el camino y conseguir temporalmente lo que no habían conseguido los ataques estatales y paramilitares anteriores contra nosotros. Los medios y sus notables pericos nos bautizan como “violencia Amalias”, la prensa amarillista (como el periodico Espreso) nos llama “la villa de las bombas molotov” y sus periodistas sueñan con “el fin de la época” de nosotros. 

Pero nosotros lo sabemos y ellos lo saben también. La verdad queda clara ante los ojos de todos los que quieren ver: 

Hablan de desorden quienes están humillando sus propias leyes, quienes disfrazan la Junta como “la mejor democracia que hemos tenido”, quienes gobiernan por decretos, quienes hacen tiras su propia Constitución y las decisiones judiciales sólo para imponer los mataderos sociales, la devaluación del trabajo, la masificación del desempleo, la venta de la propiedad pública al capital privado.

Hablan de encapuchados los descendientes de los cómplices encapuchados de la Ocupación alemana, de los traidores y usureros. 

Hablan de violencia quienes golpean brutalmente y bombardean con químicos todas las huelgas y las manifestaciones, quienes reprimen y criminalizan cualquier movilización de trabajadores, cualquier espacio ocupado y autogestionado, quienes persiguen cualquier foco y voz de resistencia y desobediencia, quienes encarcelan a pobres y activistas, quienes encierran en campamentos a inmigrantes y refugiados, quienes cuidan y miman a los cobardes matones fascistas, quienes imponen por la fuerza, la mentira y el miedo la fascistización social, el empobrecimiento y el destrozo de nuestras vidas.

Hablan de democracia quienes establecen el totalitarismo moderno con un régimen de excepción permanente. 

Lo sabemos y ellos lo saben también. 

No importa como bautizaron a las botellas de cerveza vacías, al petróleo de las estufas y a los medios elementales de autodefensa y autoprotección de un espacio abierto socio-político-cultural, que durante décadas ha sido objetivo de agresiones, apuñalamientos, lesiones, daños materiales e incendios provocados por parte de fascistas y porros. No cabe duda que, tanto en las tres anteriores redadas policiales llevadas a cabo durante todos estos años como en la del 20 de diciembre, los “hallazgos” no pueden sostener ni las mínimas expectativas de la jefatura policial que habla de “arsenal”, de “taller de producción de bombas molotov” y de “centro de drogadictos”.

Cualquiera que sea la propaganda y la falsificación de la realidad, ¡el pescado no se vuelve carne!

La Okupa “Villa Amalias” se encuentra en la mira de la represión estatal por lo que es y lo que hace desde hace 23 años: ellos quieren eliminarnos del mapa, del centro de la metrópoli ateniense, porque desde hace más de dos décadas en lugar de ser deudores y propietarios, somos ocupantes ilegales; porque en vez de acomodarnos con la propiedad privada y el individualismo, elegimos el camino de la resistencia colectiva y la lucha independiente; porque en lugar de reconciliarnos con la jerarquía y la hetero-determinación, actuamos sobre la base de la autogestión, la igualdad, la autodeterminación e intentamos la satisfacción auto-organizada de nuestras necesidades y deseos; porque en lugar de seguir el ridículo brillo del consumo y del dinero, realizamos y promovemos nuestra propia cultura clandestina de expresión y creación anti-comercial; porque en lugar de creer en los mitos de la “gentrificación” y del “desarrollo” del centro de Atenas, o sea en la verdadera destrucción del cuerpo de esta ciudad por el capital y el mercado inmobiliario, elegimos reparar y mantener vivo con nuestras propias manos un espacio que nos importa mucho más que a todos los ministros, todos los fiscales y todos los alcaldes. 

Quieren borrarnos de este barrio popular multicultural, porque en vez del fatalismo, reivindicamos cotidianamente la vida que nos están robando; en lugar de escupir el veneno racista, nos declaramos solidarios con los marginados y perseguidos de este mundo; en lugar de canibalizarnos entre los de abajo y unirnos a los fascistas, construimos en nuestros barrios puentes de contacto y de convivencia con indígenas y migrantes, abrimos zanjas contra la violencia fascista, levantamos bastiones contra la expansión del apartheid racista.

Es cierto que vivimos el fin de una éra, pero no es la de nosotros. El mundo de resistencia y de lucha, el mundo de las múltiples okupas y los demás espacios autogestionados, el mundo de las redes de apoyo mutuo y de solidaridad, el mundo de las miles de personas que forman parte en la vida de Villa Amalias constituyendola en una imagen del futuro, este mundo viene de lejos e irá mucho más lejos de lo que ellos allá arriba quieren creer. 

¡Persiguen a quimeras!
¡Recibirán pesadillas!


¡NADIE NOS VA A DESPOJAR DE LO QUE NOS PERTENECE!¡OKUPA PARA SIEMPRE VILLA AMALIAS!

Okupa Villa Amalias 24.12.2012 "