Για αυτούς που τα μόνα παράθυρα που έχουν αξία είναι τα τηλεοπτικά, κάθε ανοιχτή πόρτα θα είναι πάντα επικίνδυνη.

Ακόμα και αυτή μιας παιδικής χαράς.
Για να μην τους θυμίζουν αυτούς που θα ήθελαν να μην υπάρχουν καθόλου (εκτός σαν απλήρωτοι εργάτες).
Γι αυτούς που για να πετύχουν τα μισάνθρωπα σχέδιά τους δεν διστάζουν να πουν τα πιο πρόστυχα ψέματα, για μεταφερόμενους από τη Βίλλα Αμαλίας μετανάστες και νοικιασμένα παιδιά στην παιδική χαρά.
Γι αυτούς που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χαριεντίζονται με τα ναζιστικά παράσιτα αρκεί “να φύγουν όλοι τους από δω”
Γι αυτούς που τόσο απλόχερα τους χαρίζεται τηλεοπτικός χρόνος και αστυνομική προστασία και λεονταρίζουν μόνο εκ του ασφαλούς.
Γι αυτούς που χτυπούν μόνο τους αδύναμους και πραγματοποιούν πολλές μικρές “νύχτες των κρυστάλλων”,
Γι αυτούς τους θιασώτες των πογκρόμ και του λιντσαρίσματος,
η λέξη αλληλεγγύη είναι άγνωστη.

Η μόνη πόρτα που θα κλείσει είναι η δικιά τους.
Η ζωή ανήκει σε άλλους.