Οι χρόνοι και οι χώροι της μητρόπολης είναι δικοί μας

για πάντα ανίκανοι να νικήσουν

αυτό που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν

 Σίγουρα θα έχεις ακούσει για εκείνα τα ζώα τα οποία, για να ξεφύγουν από μια παγίδα, ακρωτηριάζουν το ένα πόδι τους. Αυτή είναι μια ιδιότητα των θηρίων. Ο άνθρωπος θα παρέμενε παγιδευμένος, θ’ άντεχε τον πόνο, θα παρίστανε το νεκρό έτσι ώστε να επιτεθεί με τη σειρά του στον θηρευτή και να τον εξολοθρεύσει, εξαφανίζοντας έτσι μια απειλή για το ίδιο του το είδος.

Frank Herbert, Ο μεσσίας του Dune.

Να ‘μαστε λοιπόν. Ακόμα εδώ. Ακόμα στους δρόμους και τα σοκάκια, στις πλατείες και τα πάρκα, στους χώρους και τους χρόνους αυτής της μητρόπολης. Στους χώρους και τους χρόνους που είναι δικοί μας γιατί είναι η Ζωή μας. Γιατί στα σωθικά τους οργιζόμαστε και γελάμε, δημιουργούμε και καταστρέφουμε, χτίζουμε και γκρεμίζουμε, κινούμαστε και ξαποσταίνουμε, γελάμε και κλαίμε, λαχανιάζουμε και ιδρώνουμε, χορεύουμε και τραγουδάμε, στραβοπατάμε και συνεχίζουμε, υψώνουμε τις γροθιές μας και σφίγγουμε τα δόντια μας, αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε. Κόντρα σε τείχη και μπάρες, περιφράξεις και συρματοπλέγματα. Κόντρα στον αργό θάνατο της εξατομίκευσης και την εθελόδουλη αθλιότητα του σταρχιδισμού. Κόντρα στην ξεδιάντροπη αλαζονεία της εξουσίας και την πατροπαράδοτη θρασυδειλία της εθνικοφροσύνης, του ρατσισμού, του φασισμού. Κόντρα στην εξανδραποδισμένη εποχή των δολοφόνων και των δουλεμπόρων. Κόντρα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Με την ιστορία μας και τις ιστορίες μας. Με πάθη και εντάσεις, με παρορμήσεις και ενδοιασμούς, με συνέπεια και αντιφάσεις, με ανιδιοτέλεια και απογοητεύσεις, με θέληση και αυταπάρνηση. Με την άνομη αξιοπρέπεια, κόντρα στην σιδερόφρακτη νομιμοφροσύνη. Για να μη γίνει συνήθεια ο φόβος. Για να μη γίνει νόμος η σιωπή.

Να ‘μαστε λοιπόν. Ακόμα εδώ.  Όχι με τις μωρές φιλοδοξίες της «καλλιτεχνικής καταξίωσης», αλλά με τον κοπιαστικό οίστρο της αυτο-οργανωμένης έκφρασης. Όχι με τις αγοραίες λογικές του κέρδους και του εμπορεύματος, αλλά με τις ζώσες δυσκολίες της ελεύθερης συνεισφοράς.

Όχι κάτω από τους προβολείς της κοινωνίας του θεάματος, αλλά μέσα από την πραγμάτωση της d.i.y δημιουργίας. Όχι υπό το βάρος στερεοτύπων και ρόλων, αλλά με τη διαχρονικότητα των αξιών της αυτενέργειας και του αυτό-καθορισμού. Όχι μέσα στις γυάλες του ξεφτι(λι)σμένου life style, αλλά μέσα στο αρχιπέλαγος του δικού μας αδέσποτου πολιτισμού.

           

Στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του, από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Και ας θέλουν να μας πείσουν οι θηρευτές αυτού του παλιού κόσμου ότι όλα αυτά είναι ξεπερασμένα. Να συνεχίσουμε ν’ αναζητούμε διαρκή περάσματα, ν’ ανοίγουμε συλλογικές ρωγμές, να κυοφορούμε συνολικές ρήξεις. Γιατί είμαστε ακόμα εδώ. Μην ψάξεις μακριά. Κοίταξε γύρω σου και θα μας δεις παντού. Θα μας δεις να καθρεφτιζόμαστε μέσα σ’ όλα τα  κρυστάλλινα βλέμματα που διψάνε για Ζωή και Ελευθερία.

γιατί όσα είπαμε ισχύουν,

γιατί συνεχίζουμε να είμαστε εικόνα από το μέλλον…

 forever unable to defeat something they cannot comprehend
  
"You've heard of animals chewing off a leg to escape a trap? There's an animal kind of trick. A human would remain in the trap, endure the pain, feigning death that he might kill the trapper and remove a threat to his kind."

Frank Herbert, Messiah of Dune

So here we are. We are still here! We are still in the alleys and on the streets, at the squares and the parks, the places and the times of this metropolis. We are at the places and the times that belong to us because they are our Life. Because this is where we express our anger and our joy, where we create and destroy, we build and take apart, we move and rest, we laugh and cry, we pant and sweat, we dance and sing, we stumble and fall… but we keep going. We raise our fists and grit our teeth, we resist and we fight. We fight against walls and bars, against fences and wires; against the slow death brought about by individualization and the submissive misery of apathy. We fight against the shameless arrogance of power and the traditional cowardly bullying of nationalism, racism, fascism. We fight against the dystopia of murderers and slave-traders; against the state of emergency and contemporary totalitarianism. We fight with our history and our personal stories; with passion and intensity; with impulsiveness and misgivings; with consistency and contradictions; with selflessness and discouragement; with determination and self-abnegation; with lawless dignity, against the iron-clad lawfulness. We fight so that fear doesn’t become established. We fight because we so that silence doesn’t become the law. 

So here we are! We are still here! Not with any foolish ambitions of “artistic recognition”, but with the arduous inspiration of self-organized expression. Not by following the market rationality of profit and commercialization, but by going through the living difficulties of free giving. Not under the limelight of show biz, but through the realization of d.i.y. creation. Not under the pressure of clichés and predefined roles, but through the timeless values of agency and self-determination. Not in the glass jars of trash lifestyle, but in the open ocean of our own aberrant culture.

“From each according to his ability, to each according to his need.” Let the hunters of that old world try to convince us that all these are old-fashioned ideas. We have to keep searching for lasting crossings, we have to collectively bring about cracks in the system, we have to gestate total ruptures. Because we are still here. Don’t look far for us. Just take a look around and you will see us everywhere. You will find us mirrored in all the crystal clear glances of those thirsty for Life and Freedom.

Because what we’ve said applies.

Because we continue to be an image of the future… VILLA AMALIAS

Anlayamadıkları şeyi sonsuza dek yenemezler
 

''Hayvanların tuzaktan kurtulmak için bacaklarını çiğneyerek parçaladıklarını duydunuz mu? Ama hileci bir hayvan daha var. İnsan tuzakta kalır, acıya katlanır, ölü numarası yapıp tuzakçıyı öldürebilir ve böylece türüne olan tehditi ortadan kaldırır.''

Frank Herbert, "Messiah of Dune"

Buradayız. Hala buradayız! Hala ara sokaklarda ve caddelerdeyiz, meydanlarda ve parklarda, bu metropolün her yerinde ve her zamanındayız. Bize ait olan zaman ve yerlerdeyiz çünkü onlar bizim 'Hayatımız'. Çünkü burası bizim öfkemizi ve sevincimizi ifade ettiğimiz, yaratıp yok ettiğimiz, inşa edip parçalarına ayırdığımız, ilerleyip dinlendiğimiz, gülüp ağladığımız, nefes nefese kalıp terlediğimiz, dans edip şarkı söylediğimiz, tökezleyip düştüğümüz yer... ama devam ediyoruz. Yumruklarımızı yükseltiyor, dişlerimizi sıkıyor, direniyor ve mücadele ediyoruz. Duvarlara ve engellere karşı, parmaklıklara ve tel örgülere karşı, bireyleşmenin beraberinde getirdiği yavaş ölüm ve boyun eğen duyarsızlığın ızdırabına karşı mücadele ediyoruz. Gücün utanmaz kibirine, milliyetçiliğin, ırkçılığın ve faşizmin geleneksel korkak zorbalığına karşı; katillerin ve köle tüccarlarının distopyasına, olağanüstü hale ve çağdaş totalitarizme karşı savaşıyoruz. Biz demir kaplı yasallığa karşı tarihimizle ve hikayelerimizle; tutku ve enerjiyle; ivecenlikle ve kaygıyla; tutarlı ve çelişkili olanla; kendimizi düşünmeden bazen vazgeçerek, azimle, kararlılıkla, özveriyle ve asaletle savaşıyoruz. Biz korkunun ve sessizliğin içimize yerleşmemesi için mücadele ediyoruz.

Buradayız. Hala buradayız! Sanatsal tanınmışlığın aptalca hırslarıyla değil, kendi kendine örgütlenmiş ifadenin çetin ilhamıyla buradayız. Ticarileştirme ve kar mantığını takip ederek değil, paylaşmanın yaşayan zorluklarıyla; eğlence sektörünün ışığı altında değil, d.i.y (do it yourself/ kendin yap) yaratıcılığının idrakıyla; klişelerin ve biçilmiş rollerin baskısı altında değil, otonominin ebedi değerleriyle buradayız. Çerçöp yaşam tarzlarının yarattığı cam kavanozların içinde değil, umulanın dışında olan kendi kültürümüzün açık denizlerindeyiz.

'Herkesin yeteneğine göre olandan ihtiyacına göre olana.' Bırakalım o eski dünya avcıları bizi tüm bunların eski moda fikirler olduğuna ikna etmeye çalışsınlar. Bizlerse beraberce sistemde çatlaklar yaratalım, tam kırılma, kopma yaratacak fikirler geliştirelim. Çünkü biz hala buradayız. Bizi uzaklarda aramayın. Sadece etrafınıza bir bakın, bizi her yerde göreceksiniz. Bizi Hayat ve Özgürlüğe susamış olanların kristal berrak bakışlarının yansımalarında bulacaksınız.

Çünkü bizim söylediklerimiz geçerlidir.
Çünkü biz geleceğin yüzü olmaya devam edeceğiz...

VILLA AMALIAS

 

per sempre incapaci di vincere quello che non possono comprendere 

 

tu hai certamenete sentito parlare di quegli animali che si strappano via una zampa pur di sfuggire ad una trappola.Questo e' un espediente da bestie. Un uomo rimarebbe nella trappola, sopporterebe il dolore, si fingerebbe morto, in modo d' attacare a sua volta il cacciatore e ucciderlo, eliminando cosi una minaccia alla sua razza.

Frank Herbert, messiah di Dune

E siamo qui.Siamo ancora qui.Ancora nelle strade e nei vicoli,nelle piazze e nei parchi,
negli spazi e i tempi di questa metropoli.Spazi e tempi che sono nostri perchè sono la nostra vita.
Perchè tra le sue braccia ci arrabbiamo e ridiamo,creiamo e distruggiamo,costruiamo e demoliamo, ci muoviamo e riposiamo,ridiamo e piangiamo,il fiato diventa affannoso e sudiamo,balliamo e cantiamo, traballiamo e andiamo avanti,alziamo i nostri pugni e stringiamo i denti,resistiamo e lottiamo.
Lottiamo contro muri e sbarre,recinti e fili spinati.Contro la morte lenta dell'individuazione e il pedissequo squallore del menefreghismo.Lottiamo contro l'impudente arroganza del potere e la tradizionale viltà del nazionalismo,del razzismo e del fascismo.Contro i tempi asserviti agli assassini e schiavisti.
 

Contro il regime di emergenza straordinaria e il totalitarismo contemporaneo.Lottiamo con la nostra storia e le nostre storie.Con passione e intensità,impulsi ed esitazioni,con coerenza e contraddizioni, con altruismo e delusioni,con volontà e abnegazione.Lottiamo con dignità assente di legge,contro la liceità rivestita in ferro.Lottiamo perchè la paura non diventi abitudine..perchè il silenzio non diventi legge..

E siamo qui.Siamo ancora qui.Non con le sciocche ambizioni di un "riconoscimento artistico",ma con l'ardua  ispirazione dell' espressione autorganizzata.Non con la razionalità del profitto e della commercializzazione, ma con le difficoltà viventi del contributo libero.Non sotto i proiettori dello spettacolo,ma tra la  realizzazione della d.i.y creazione.Non sotto il peso di stereotipi e ruoli predefiniti,ma con i valori  intramontabili della spontaneità e dell'autodeterminazione.Non nei vasi di vetro di un life style squallido, ma nell' oceano aperto della nostra cultura randagia.

"Da ognuno secondo le proprie capacità,ad ognuno secondo i propri bisogni"...
Anche se i cacciatori di questo mondo vecchio ci vogliono convincere che le nostre idee sono antiquate.
Dobbiamo continuare a cercare traversate che durino,dobbiamo incrinare il sistema in modo collettivo,
dobbiamo creare rotture complete.. Perchè siamo ancora qui.Non cercare lontano.Guarda intorno a te e ci vedrai ovunque.Ci vedrai specchiarsi in tutti gli sguardi puri di cristallo che hanno sete di Vita e Libertà.
Perchè ciò che é stato detto é ciò che vale.Perchè siamo ancora l'immagine del futuro..VILLA AMALIAS

...και Ένα τραγούδι για τη Villa (lunapalm)

... να ' στε καλά

Χρόνια Πολλά στις Καταλήψεις!

4 χρόνια οικειοποίησης της γης, χωρίς ιδιοκτησιακούς τίτλους, χωρίς λογικές χρηστικότητας και κέρδους.

4 χρόνια συλλογικής δημιουργίας, δράσεων και προτάσεων που συναρθρώνονται με άλλες προτάσεις του αγώνα, στην προοπτική μιας κοινωνίας αυτοοργανωμένης, αλληλέγγυων και ίσων. Απέναντι στον αστικό, εξουσιαστικό πολιτισμό που μας θάβει, που γεννάει εκμετάλλευση, ανισότητες και διαχωρισμούς, δημιουργούμε εμείς τον κόσμο που θέλουμε για την εκπλήρωση των επιθυμιών, επιλογών και αναγκών μας, ισότιμα και συλλογικά.

Τον κόσμο χωρίς εξουσία.

ΕΔΑΦΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Σχετικά με την απειλή διακοπής ρεύματος στη κατάληψη στέγης Σαχίνη 3 (Ιωάννινα)

Ενημέρωση σχετικά με την απειλή διακοπής ρεύματος στη κατάληψη στέγης Σαχίνη 3
    

 Στις 9:30 το πρωί της Δευτέρας 13 Μάη 2013 μας χτύπησε το κουδούνι ένας υπάλληλος της ΔΕΗ. Αρχικά μας ζήτησε να του ανοίξουμε το κουτί που υπάρχει το ρολόι και μας ενημέρωσε πως το ρεύμα είναι κομμένο εδώ και χρόνια, λόγω των μεγάλων χρωστούμενων του ιδιοκτήτη και αναρωτήθηκε πως και έχουμε φως.  Αφού αρνηθήκαμε να μπούμε στη διαδικασία να ανοίξουμε το κουτί τον ενημερώσαμε ότι κάνει λάθος, μιας και εμείς από την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε στο σπίτι το ρεύμα υπήρχε και δεν κάναμε κανένα είδους επανασύνδεση. Εκείνος τότε άρχισε να μας λέει ότι αυτό που κάνουμε είναι παράνομο και μας απείλησε ότι θα καλέσει το τεχνικό τμήμα για να προβεί στο κόψιμο του ρεύματος. Εμείς από τη μεριά μας του κάναμε γνωστό ότι το σπίτι τελεί υπό κατάληψη σχεδόν 2 μήνες τώρα και πως ήταν παρατημένο για πάνω από 10 χρόνια. Επίσης πως δεν έχουμε σκοπό να πληρώνουμε για ανάγκες ζωτικές όπως είναι το φως, το ζεστό νερό και το να έχεις τη δυνατότητα να μαγειρέψεις. Εκείνος έφυγε συνεχίζοντας τις απειλές του. Κάτοικοι του σπιτιού επισκέφθηκαν αμέσως τη ΔΕΗ με σκοπό να βρουν τον διευθυντή αλλά ενημερώθηκαν πως ήταν εκτός.
      

Την επόμενη μέρα Τρίτη 13 Μάη κάτοικοι της κατάληψης στέγης Σαχίνη 3 και αλληλέγγυος κόσμος στις 12 το πρωί βρέθηκε στη ΔΕΗ και πραγματοποίησε παρέμβαση μοιράζοντας το κείμενο της κατάληψης σε πολίτες και εργαζόμενους, κρεμάστηκε πανό που έγραφε «Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και πετάχτηκαν φέιγ βολάν που είχαν γραμμένα τα εξής: «αρκετά με την κονόμα», «οι βιοτικές μας ανάγκες δεν είναι εμπόρευμα» και «κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις».

Στη συνέχεια αναζητήσαμε να βρούμε τον υπεύθυνο για να του επικοινωνήσουμε το λόγο της επίσκεψης μας. Γίναμε για λίγο μπαλάκι στο ισόγειο και τους δύο ορόφους μιας και κανείς από τους αρμόδιους ξαφνικά δεν είχε την ευθύνη για τίποτα εκεί μέσα. Τελικά αν και αναρμόδιοι όπως ήθελαν να δηλώνουν (μέσα σε αυτούς και ο διευθυντής) τους ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσουμε τίποτα και να βγάλουν από το μυαλό τους να μας κόψουν το ρεύμα. Δεν αναγνωρίζουμε τη παροχή ρεύματος ως εμπόρευμα αλλά ως κοινωνικό αγαθό. Ήδη πληρώνουμε αρκετά για να καταφέρνουμε να επιβιώνουμε σε αυτή τη κοινωνία που ζούμε. Δε νοείτε να υπάρχουν άδεια σπίτια και σπίτια χωρίς ρεύμα σε μια εποχή με τόση ανεργία και φτώχεια. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια μένοντας άστεγοι και χωρίς πρόσβαση σε αγαθά πρώτης ανάγκης επειδή κάποιοι θέλουν να τα οικονομάνε και να παίζουν με τις ζωές μας. Η παρέμβαση διήρκησε γύρω στη μία ώρα και έπειτα αποχωρήσαμε.

ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Κατάληψη στέγης Σαχίνη 3                      
saxini3.squat@gmail.com

Πηγή: Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων
http://www.radio-i.org/index.php/homepage.html

Η θεατρική ομάδα buffonata παρουσιάζει...

Πορεία - Συναυλία 10/5/2013

Είμαστε ο στόχος...

... και ας μη ξεγελιόμαστε, είμαστε όλοι και όλες εμείς, ντόπιοι και μετανάστες, όλοι οι από κάτω της ταξικής πυραμίδας.

Η επίθεση που έχει εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο, συντονισμένα και με απόλυτη στρατιωτική πειθαρχία, ολοένα εντείνεται. Η σύμπραξη ντύνεται το μανδύα της σωτηρίας της χώρας, αλλά σε καμία περίπτωση δε φαίνεται μέλημά της να είναι η σωτηρία των ανθρώπων από τη μιζέρια, την ανέχεια, την ανεργία, την υποδούλωση, το θάνατο. Η γραμμή είναι μία: η υποταγή μας σε κεφάλαιο, εγχώριο και μη, και κράτος, άνευ όρων και ορίων. Απαιτείται πλέον ευθυγράμμιση με τις προσταγές και τα ιδεολογήματα της εξουσίας.

Ξέρουν ότι υποτάσσεσαι όταν φοβάσαι. Σε αυτό ακριβώς είναι που στηρίζονται οι από πάνω της ταξικής πυραμίδας˙ το χρησιμοποιούν ως το δυνατό τους όπλο με οποιονδήποτε τρόπο προκείμενου να επιτύχουν.  Η ρητορική  και οι πρακτικές της καταστολής και του τρόμου, είναι το άλλο «πόδι» που βοηθά το σύστημα να ορθοποδήσει και να ποδοπατήσει αυτούς που θεωρεί παραφωνία στα σχέδια του. Με κρατικές, παρακρατικές και φασιστικές μεθόδους.

Καταπατώντας εργασιακά κεκτημένα, είτε μέσα από πολυνομοσχέδια και μνημόνια, είτε κατακερματίζοντας την εργατική τάξη σε ντόπιους και μετανάστες, νόμιμους και παράνομους, είτε καταστέλλοντας βίαια, δια της αστυνομικής οδού, εργατικούς αγώνες.

Καταπατώντας, περιφράσσοντας και ξεπουλώντας ελεύθερους δημόσιους χώρους σε μικρά και μεγάλα αφεντικά ( βλ. Χαλκιδική, Πεδίον του Άρεως, πλατεία Βικτωρίας), στο όνομα της ανάπτυξης και της ανάπλασης, πάντα με την αστυνομία να παίζει το ρόλο του μπράβου στα εκκολαπτόμενα τσιφλίκια.

Καταδικάζοντας και στοχοποιώντας «περιθωριοποιημένες» κοινωνικά ομάδες (βλ. οροθετικές, τοξικοεξαρτημένους) ως δημόσιους κινδύνους και με επιχειρήσεις τύπου Θέτις, φροντίζει για την καθαρότητα που θέλει να επιβάλει στέλνοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αμυγδαλέζα) και φυλακές, προκειμένου η φιλήσυχη οικογενειοκρατούμενη  κοινωνία να μη χάσει τη βόλεψή της και να χωνέψει το δόγμα του νόμου και της τάξης.

Καταστέλλοντας και εκκενώνοντας αυτοοργανωμένους χώρους, καταλήψεις, κινηματικά μέσα αντιπληροφόρησης, σημεία που ιδεολογικά και πρακτικά θεωρούνται απειλή για ένα κράτος τάξης και ασφάλειας, μιας και προτείνουν ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης και ζωής. Διώκοντας, βασανίζοντας και φυλακίζοντας αγωνιστές.

Κυνηγώντας και στοχοποιώντας  τους μετανάστες σαν την πληγή για όλα τα κακά που ζει αυτή η χώρα, διαχέοντας και συντηρώντας φασιστικά ιδεολογήματα, και με μέτρα, όπως επιχειρήσεις Ξένιος Δίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις, φροντίζει να παρουσιάσει έργο και να δώσει άλλοθι ανακούφισης στα ξενοφοβικά και ρατσιστικά κομμάτια της κοινωνίας. Δεκανίκι βέβαια στο έργο του κράτους, και πιστός σύντροφός του, αποτελούν όλα τα φασιστικά απολειφάδια, εκλεγμένα και μη, που πιστεύουν πως είναι κάτι ανώτερο και έχουν εξουσία,  όταν εξαπολύουν πογκρόμ (κέντρο αθήνας, άγ. Παντελεήμονας) και επιθέσεις σε μετανάστες (με πιο πρόσφατο τους πυροβολισμούς στη Μανωλάδα).

αλλά είμαστε και το βέλος

Σε όλους αυτούς  που οραματίζονται μια κοινωνία ομογενοποιημένη, καθαρή και υποταγμένη, καθ’ όλα ελεγχόμενη και προβλεπόμενη,  μια κοινωνία φόβου, που τίποτα διαφορετικό δε θα ακούγεται, δε θα επιβιώνει, πρέπει να απαντήσουμε συνολικά και συλλογικά.  Γιατί δείγματα τέτοιων οραματισμών ο κόσμος έχει ζήσει στο πετσί του πολλά. Κι αν δεν έχει ζήσει η ιστορία είναι καταγεγραμμένη και μη αναστρέψιμη. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει ότι ο διαφορετικός, ανάλογα με τις  καταστάσεις και τις συνθήκες, μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. 

Και επειδή δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας, ούτε σε πολλούς από τους γύρω μας τη διάθεση ούτε να σωπάσουν, ούτε να μείνουν σπίτια τους, ούτε να περιμένουν υπομονετικά τον πέλεκυ να πέσει στο κεφάλι  τους θα αντιστεκόμαστε και θα αγωνιζόμαστε μέχρι το τέλος. Μέχρι το εμείς να γίνει όλοι. Άνθρωποι ομότιμοι που δε θα φοβούνται συστήματα και κράτη, που δε θα διαχωρίζουν το διπλανό τους βάσει φύλου και φυλής, που θα πορεύονται σε μια αταξική κοινωνία.  Μέσα από τη συλλογική αντίσταση, την αυτοδιαχείρηση της ζωής μας και τη διεκδίκηση της καθημερινότητάς μας, τον ταξικό πόλεμο μακρυά από εθνικούς, κοινωνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς.
                                                                                                                                                                                                                                                                                         Villa Amalias - Μάιος 2013

Nous sommes la cible...

... et il ne faut pas se tromper, nous la sommes toutes et tous, indigènes et immigrants, nous, qui sommes en bas de la pyramide de classe.

L'attaque qu’ont lancée le capital et l'état, de manière coordonnée et avec une discipline militaire absolue, s’intensifie de plus en plus. Cette alliance est vêtue du manteau du sauvetage du pays, mais sa préoccupation ne semble en aucun cas être sauver les gens de la misère, la pauvreté, le chômage, l'esclavage, la mort. Il n’y a qu’une seule ligne: notre soumission inconditionnelle et sans limites au capital, domestique ou pas, et à l'état. Nous sommes en plus obligé-e-s de s'aligner avec les impératifs et les idéologies du pouvoir.

Les gens du pouvoir savent que quand on a peur, on est soumis. C’est exactement sur cette peur que comptent ceux qui sont en haut de la pyramide de classe˙ ils l’utilisent comme leur arme forte afin de réussir. La rhétorique et la pratique de la répression et de la terreur sont l'autre "pilier", qui permet au système de se rétablir et de piétiner ceux qui sont considérés comme dissonance pour ses projets. À l’aide des méthodes fascistes, étatiques et para-étatiques.

Ils violent les acquis du droit du travail, soit avec des projets de loi multiples et des mémorandums, soit par la fragmentation de la classe ouvrière en locaux et immigrants, légaux et illégaux, soit par la répression violente de luttes ouvrières avec l'aide de la police.

Ils piétinent, ils ferment et vendent les espaces publiques libres aux petits et grands patrons (voir Chalcidique, Parc d’Alexandras, Place Victoria), au nom du développement et de la restructuration, toujours avec la police, qui joue le rôle d'un homme de main dans une grande ferme en éclosion.

Ils condamnent et ils mettent en cible des groupes sociaux "marginalisés" (voir toxicomanes, séropositifs), considérés comme danger public, et ils entreprennent des opérations de type "Thétis", qui essaie d’imposer le "nettoyage" en envoyant les "indésirables" dans les  camps de concentration (Amygdaleza) et dans les prisons, afin que la paisible société dominée par la famille maintienne ses privilèges et s’adapte à la doctrine de la loi et l'ordre.

Ils répriment et ils évacuent des espaces autogérés, des squats, des moyens de contre-information du mouvement, qui sont considérés comme une menace à l'ordre public et la sécurité d'état du point de vue idéologique et pratique, puisqu’ils proposent une façon différente d'organisation et de vie. Ils poursuivent, ils torturent et ils emprisonnent les gens qui sont en lutte.

En chassant et en ciblant les immigrants comme "plaie" pour tout le mal que vit ce pays, ils diffusent et préservent des idéologies fascistes et, avec des mesures telles que "l’opération Xenios Dias", les camps de concentration et les déportations, ils essaient de montrer qu’ils font de l’œuvre et donner un alibi de secours aux parts xénophobes et racistes de la société. Bien sûr, tous les déchets fascistes, élus ou pas, servent de béquilles et de compagnons fidèles aux actions de l’état, en croyant qu'ils sont quelque chose de supérieur qui a le pouvoir de déclencher des pogroms (centre d’Athènes, Agios Panteleimonas) et des attaques contre les immigrés (plus récemment, dans Manolada, où ils ont blessé à coups de feu une trentaine des ouvriers immigrés).

mais nous sommes aussi la flèche

À tous ceux qui rêvent d’une société homogène, pure et docile, entièrement contrôlée et prévisible, une société de peur, où rien de différent ne se fera entendre ni ne survivra, nous devons donner une réponse totale et collective. Parce que le monde a vécu dans sa peau beaucoup d’exemples de ces visions. Et s’il n'a pas vécu, l'histoire est inscrite et irréversible. Tout le monde doit être conscient que le "différent", la "différente", en fonction des faits et des circonstances, peut être n'importe quel d'entre nous.

Et parce que nous-mêmes, et beaucoup d'entre ceux qui sont tout autour, nous ne sommes pas disposé-e-s ni à nous taire, ni à rester chez nous tranquilles, ni à attendre patiemment que la hache tombe sur nos têtes, nous allons résister et nous battre jusqu'à la fin. Jusqu'à ce que le "nous" devienne le "tous et toutes". Jusqu'à ce que des gens égaux ne craignent pas les systèmes et les états, ne séparent pas leur prochain sur la base du sexe et de la race et se dirigent vers une société sans classes. À travers la résistance collective, l'autogestion de nos vies et la revendication de notre quotidienneté, à travers la guerre de classe, loin de divisions ethniques, sociales et raciales.

Villa Amalias - Mai 2013  

We are the target…

… and let’s not fool ourselves, all of us, locals and migrants, we’re standing under the class pyramid.

The attack, which the state and the capital have unleashed, coordinated and with absolute military discipline, is becoming more and more intense. The goal of that collaboration is the supposed salvation of the country. Their real interest is far beyond from getting people out of their misery, their poverty, their unemployment, their slavery and eventually their death. Their only wish seems to be our submission to the domestic and the foreign capital and to the state’s authority unconditionally and unlimitedly. They want us to bend over to the commands and the ideology of the state’s power.

They know that the fear leads to “slavery”. That’s the exact point, in which, the-above-the-class pyramid lean on. The spreading of the fear seems to be their strongest weapon against us. The rhetoric and the acts of fear and repression compose their next weapon. The weapon, which will help the system to bloom by smashing anyone who dares standing in front of their way. The system’s methods are vulgar and fascistic.

They violete our working possessions by using inhuman lows and mnemoniums,  by smashing the unity of the working class between locals and migrants, legals and illegals, by repressing violently the working struggles using the police authorities.

They violete, they fence and they sell off the free public spaces to all kinds of bosses (Chalkidiki, Pedion tou Areos, Victoria square), in the name of the development and the regeneration. The police always stand by their side to protect their hatched estates.

They condemn and use us a target the “marginalized” social groups (people with HIV syndrome, drug addicts) as if they are the public enemy. They have imposed the operation “Thetis” to protect the citizens from those “antisocial” groups, by sending them to detention centers (Amygdaleza) and prisons. In this way they think they protect the family-centered society and they establish the absolute low and order.

They repress and evacuate self-organized spaces, squats, and means of contra-information of the movement, ventures that ideologically and practically consider as a threat to the system’s security and order, just because they propose another way of living. The most common system’s tactic is to chasse, torture and imprison all those who fight against it.

The emigrants are being chassed, like they were the biggest problem of the country. With the operation “Xenios Zeus”, the detention centers and the numerous deportations, they’re trying to spread the ideology of fascism by pretend that the care for the safety of the Greek citizens and in the same time they’re offering an alibi to the xenophobic and racist groups of the society. The fascists are the system’s devoted companions as they have obtained the authority to unleash racist pogroms (at the center of Athens, at agios Pandeleimonas) and to attack the emigrants (the shooting of the workers in Manolada is the most recent example).

                                                                                                        … but we are also the arrow

To all those who visualize a homogeneous society, clean, submissive and totally controlled, a society full of fear and hatred, in which all the different voices will be muzzled, our answer should be overall and collective. All those years people have undergone many of those visionaries. And if they haven’t, the history is already written and it’s unchangeable. We must be aware that depending on the situation and the conditions, anyone could be “different”.

And because we don’t recognize to ourselves the will to stay silent, or to stay peacefully at home, or to wait patiently for the guillotine to decapitate us, we will resist and we will fight until the end. Until we become united. Until we become equals. Until we become the people who won’t be afraid of the capitalistic nations and systems. People who won’t dissociate their adjoining based on his/her gender and race. People who will walk sise by side in a classless society. We will fight them through collective resistance, self-management of our lives, claiming of our everyday life, through the class war against the ethnical, social, racial discriminations.

Villa Amalias - May 10, 2013