Πορεία - Συναυλία 10/5/2013

Είμαστε ο στόχος...

... και ας μη ξεγελιόμαστε, είμαστε όλοι και όλες εμείς, ντόπιοι και μετανάστες, όλοι οι από κάτω της ταξικής πυραμίδας.

Η επίθεση που έχει εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο, συντονισμένα και με απόλυτη στρατιωτική πειθαρχία, ολοένα εντείνεται. Η σύμπραξη ντύνεται το μανδύα της σωτηρίας της χώρας, αλλά σε καμία περίπτωση δε φαίνεται μέλημά της να είναι η σωτηρία των ανθρώπων από τη μιζέρια, την ανέχεια, την ανεργία, την υποδούλωση, το θάνατο. Η γραμμή είναι μία: η υποταγή μας σε κεφάλαιο, εγχώριο και μη, και κράτος, άνευ όρων και ορίων. Απαιτείται πλέον ευθυγράμμιση με τις προσταγές και τα ιδεολογήματα της εξουσίας.

Ξέρουν ότι υποτάσσεσαι όταν φοβάσαι. Σε αυτό ακριβώς είναι που στηρίζονται οι από πάνω της ταξικής πυραμίδας˙ το χρησιμοποιούν ως το δυνατό τους όπλο με οποιονδήποτε τρόπο προκείμενου να επιτύχουν.  Η ρητορική  και οι πρακτικές της καταστολής και του τρόμου, είναι το άλλο «πόδι» που βοηθά το σύστημα να ορθοποδήσει και να ποδοπατήσει αυτούς που θεωρεί παραφωνία στα σχέδια του. Με κρατικές, παρακρατικές και φασιστικές μεθόδους.

Καταπατώντας εργασιακά κεκτημένα, είτε μέσα από πολυνομοσχέδια και μνημόνια, είτε κατακερματίζοντας την εργατική τάξη σε ντόπιους και μετανάστες, νόμιμους και παράνομους, είτε καταστέλλοντας βίαια, δια της αστυνομικής οδού, εργατικούς αγώνες.

Καταπατώντας, περιφράσσοντας και ξεπουλώντας ελεύθερους δημόσιους χώρους σε μικρά και μεγάλα αφεντικά ( βλ. Χαλκιδική, Πεδίον του Άρεως, πλατεία Βικτωρίας), στο όνομα της ανάπτυξης και της ανάπλασης, πάντα με την αστυνομία να παίζει το ρόλο του μπράβου στα εκκολαπτόμενα τσιφλίκια.

Καταδικάζοντας και στοχοποιώντας «περιθωριοποιημένες» κοινωνικά ομάδες (βλ. οροθετικές, τοξικοεξαρτημένους) ως δημόσιους κινδύνους και με επιχειρήσεις τύπου Θέτις, φροντίζει για την καθαρότητα που θέλει να επιβάλει στέλνοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αμυγδαλέζα) και φυλακές, προκειμένου η φιλήσυχη οικογενειοκρατούμενη  κοινωνία να μη χάσει τη βόλεψή της και να χωνέψει το δόγμα του νόμου και της τάξης.

Καταστέλλοντας και εκκενώνοντας αυτοοργανωμένους χώρους, καταλήψεις, κινηματικά μέσα αντιπληροφόρησης, σημεία που ιδεολογικά και πρακτικά θεωρούνται απειλή για ένα κράτος τάξης και ασφάλειας, μιας και προτείνουν ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης και ζωής. Διώκοντας, βασανίζοντας και φυλακίζοντας αγωνιστές.

Κυνηγώντας και στοχοποιώντας  τους μετανάστες σαν την πληγή για όλα τα κακά που ζει αυτή η χώρα, διαχέοντας και συντηρώντας φασιστικά ιδεολογήματα, και με μέτρα, όπως επιχειρήσεις Ξένιος Δίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις, φροντίζει να παρουσιάσει έργο και να δώσει άλλοθι ανακούφισης στα ξενοφοβικά και ρατσιστικά κομμάτια της κοινωνίας. Δεκανίκι βέβαια στο έργο του κράτους, και πιστός σύντροφός του, αποτελούν όλα τα φασιστικά απολειφάδια, εκλεγμένα και μη, που πιστεύουν πως είναι κάτι ανώτερο και έχουν εξουσία,  όταν εξαπολύουν πογκρόμ (κέντρο αθήνας, άγ. Παντελεήμονας) και επιθέσεις σε μετανάστες (με πιο πρόσφατο τους πυροβολισμούς στη Μανωλάδα).

αλλά είμαστε και το βέλος

Σε όλους αυτούς  που οραματίζονται μια κοινωνία ομογενοποιημένη, καθαρή και υποταγμένη, καθ’ όλα ελεγχόμενη και προβλεπόμενη,  μια κοινωνία φόβου, που τίποτα διαφορετικό δε θα ακούγεται, δε θα επιβιώνει, πρέπει να απαντήσουμε συνολικά και συλλογικά.  Γιατί δείγματα τέτοιων οραματισμών ο κόσμος έχει ζήσει στο πετσί του πολλά. Κι αν δεν έχει ζήσει η ιστορία είναι καταγεγραμμένη και μη αναστρέψιμη. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει ότι ο διαφορετικός, ανάλογα με τις  καταστάσεις και τις συνθήκες, μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. 

Και επειδή δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας, ούτε σε πολλούς από τους γύρω μας τη διάθεση ούτε να σωπάσουν, ούτε να μείνουν σπίτια τους, ούτε να περιμένουν υπομονετικά τον πέλεκυ να πέσει στο κεφάλι  τους θα αντιστεκόμαστε και θα αγωνιζόμαστε μέχρι το τέλος. Μέχρι το εμείς να γίνει όλοι. Άνθρωποι ομότιμοι που δε θα φοβούνται συστήματα και κράτη, που δε θα διαχωρίζουν το διπλανό τους βάσει φύλου και φυλής, που θα πορεύονται σε μια αταξική κοινωνία.  Μέσα από τη συλλογική αντίσταση, την αυτοδιαχείρηση της ζωής μας και τη διεκδίκηση της καθημερινότητάς μας, τον ταξικό πόλεμο μακρυά από εθνικούς, κοινωνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς.
                                                                                                                                                                                                                                                                                         Villa Amalias - Μάιος 2013

Nous sommes la cible...

... et il ne faut pas se tromper, nous la sommes toutes et tous, indigènes et immigrants, nous, qui sommes en bas de la pyramide de classe.

L'attaque qu’ont lancée le capital et l'état, de manière coordonnée et avec une discipline militaire absolue, s’intensifie de plus en plus. Cette alliance est vêtue du manteau du sauvetage du pays, mais sa préoccupation ne semble en aucun cas être sauver les gens de la misère, la pauvreté, le chômage, l'esclavage, la mort. Il n’y a qu’une seule ligne: notre soumission inconditionnelle et sans limites au capital, domestique ou pas, et à l'état. Nous sommes en plus obligé-e-s de s'aligner avec les impératifs et les idéologies du pouvoir.

Les gens du pouvoir savent que quand on a peur, on est soumis. C’est exactement sur cette peur que comptent ceux qui sont en haut de la pyramide de classe˙ ils l’utilisent comme leur arme forte afin de réussir. La rhétorique et la pratique de la répression et de la terreur sont l'autre "pilier", qui permet au système de se rétablir et de piétiner ceux qui sont considérés comme dissonance pour ses projets. À l’aide des méthodes fascistes, étatiques et para-étatiques.

Ils violent les acquis du droit du travail, soit avec des projets de loi multiples et des mémorandums, soit par la fragmentation de la classe ouvrière en locaux et immigrants, légaux et illégaux, soit par la répression violente de luttes ouvrières avec l'aide de la police.

Ils piétinent, ils ferment et vendent les espaces publiques libres aux petits et grands patrons (voir Chalcidique, Parc d’Alexandras, Place Victoria), au nom du développement et de la restructuration, toujours avec la police, qui joue le rôle d'un homme de main dans une grande ferme en éclosion.

Ils condamnent et ils mettent en cible des groupes sociaux "marginalisés" (voir toxicomanes, séropositifs), considérés comme danger public, et ils entreprennent des opérations de type "Thétis", qui essaie d’imposer le "nettoyage" en envoyant les "indésirables" dans les  camps de concentration (Amygdaleza) et dans les prisons, afin que la paisible société dominée par la famille maintienne ses privilèges et s’adapte à la doctrine de la loi et l'ordre.

Ils répriment et ils évacuent des espaces autogérés, des squats, des moyens de contre-information du mouvement, qui sont considérés comme une menace à l'ordre public et la sécurité d'état du point de vue idéologique et pratique, puisqu’ils proposent une façon différente d'organisation et de vie. Ils poursuivent, ils torturent et ils emprisonnent les gens qui sont en lutte.

En chassant et en ciblant les immigrants comme "plaie" pour tout le mal que vit ce pays, ils diffusent et préservent des idéologies fascistes et, avec des mesures telles que "l’opération Xenios Dias", les camps de concentration et les déportations, ils essaient de montrer qu’ils font de l’œuvre et donner un alibi de secours aux parts xénophobes et racistes de la société. Bien sûr, tous les déchets fascistes, élus ou pas, servent de béquilles et de compagnons fidèles aux actions de l’état, en croyant qu'ils sont quelque chose de supérieur qui a le pouvoir de déclencher des pogroms (centre d’Athènes, Agios Panteleimonas) et des attaques contre les immigrés (plus récemment, dans Manolada, où ils ont blessé à coups de feu une trentaine des ouvriers immigrés).

mais nous sommes aussi la flèche

À tous ceux qui rêvent d’une société homogène, pure et docile, entièrement contrôlée et prévisible, une société de peur, où rien de différent ne se fera entendre ni ne survivra, nous devons donner une réponse totale et collective. Parce que le monde a vécu dans sa peau beaucoup d’exemples de ces visions. Et s’il n'a pas vécu, l'histoire est inscrite et irréversible. Tout le monde doit être conscient que le "différent", la "différente", en fonction des faits et des circonstances, peut être n'importe quel d'entre nous.

Et parce que nous-mêmes, et beaucoup d'entre ceux qui sont tout autour, nous ne sommes pas disposé-e-s ni à nous taire, ni à rester chez nous tranquilles, ni à attendre patiemment que la hache tombe sur nos têtes, nous allons résister et nous battre jusqu'à la fin. Jusqu'à ce que le "nous" devienne le "tous et toutes". Jusqu'à ce que des gens égaux ne craignent pas les systèmes et les états, ne séparent pas leur prochain sur la base du sexe et de la race et se dirigent vers une société sans classes. À travers la résistance collective, l'autogestion de nos vies et la revendication de notre quotidienneté, à travers la guerre de classe, loin de divisions ethniques, sociales et raciales.

Villa Amalias - Mai 2013  

We are the target…

… and let’s not fool ourselves, all of us, locals and migrants, we’re standing under the class pyramid.

The attack, which the state and the capital have unleashed, coordinated and with absolute military discipline, is becoming more and more intense. The goal of that collaboration is the supposed salvation of the country. Their real interest is far beyond from getting people out of their misery, their poverty, their unemployment, their slavery and eventually their death. Their only wish seems to be our submission to the domestic and the foreign capital and to the state’s authority unconditionally and unlimitedly. They want us to bend over to the commands and the ideology of the state’s power.

They know that the fear leads to “slavery”. That’s the exact point, in which, the-above-the-class pyramid lean on. The spreading of the fear seems to be their strongest weapon against us. The rhetoric and the acts of fear and repression compose their next weapon. The weapon, which will help the system to bloom by smashing anyone who dares standing in front of their way. The system’s methods are vulgar and fascistic.

They violete our working possessions by using inhuman lows and mnemoniums,  by smashing the unity of the working class between locals and migrants, legals and illegals, by repressing violently the working struggles using the police authorities.

They violete, they fence and they sell off the free public spaces to all kinds of bosses (Chalkidiki, Pedion tou Areos, Victoria square), in the name of the development and the regeneration. The police always stand by their side to protect their hatched estates.

They condemn and use us a target the “marginalized” social groups (people with HIV syndrome, drug addicts) as if they are the public enemy. They have imposed the operation “Thetis” to protect the citizens from those “antisocial” groups, by sending them to detention centers (Amygdaleza) and prisons. In this way they think they protect the family-centered society and they establish the absolute low and order.

They repress and evacuate self-organized spaces, squats, and means of contra-information of the movement, ventures that ideologically and practically consider as a threat to the system’s security and order, just because they propose another way of living. The most common system’s tactic is to chasse, torture and imprison all those who fight against it.

The emigrants are being chassed, like they were the biggest problem of the country. With the operation “Xenios Zeus”, the detention centers and the numerous deportations, they’re trying to spread the ideology of fascism by pretend that the care for the safety of the Greek citizens and in the same time they’re offering an alibi to the xenophobic and racist groups of the society. The fascists are the system’s devoted companions as they have obtained the authority to unleash racist pogroms (at the center of Athens, at agios Pandeleimonas) and to attack the emigrants (the shooting of the workers in Manolada is the most recent example).

                                                                                                        … but we are also the arrow

To all those who visualize a homogeneous society, clean, submissive and totally controlled, a society full of fear and hatred, in which all the different voices will be muzzled, our answer should be overall and collective. All those years people have undergone many of those visionaries. And if they haven’t, the history is already written and it’s unchangeable. We must be aware that depending on the situation and the conditions, anyone could be “different”.

And because we don’t recognize to ourselves the will to stay silent, or to stay peacefully at home, or to wait patiently for the guillotine to decapitate us, we will resist and we will fight until the end. Until we become united. Until we become equals. Until we become the people who won’t be afraid of the capitalistic nations and systems. People who won’t dissociate their adjoining based on his/her gender and race. People who will walk sise by side in a classless society. We will fight them through collective resistance, self-management of our lives, claiming of our everyday life, through the class war against the ethnical, social, racial discriminations.

Villa Amalias - May 10, 2013