Οι χρόνοι και οι χώροι της μητρόπολης είναι δικοί μας

για πάντα ανίκανοι να νικήσουν

αυτό που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν

 Σίγουρα θα έχεις ακούσει για εκείνα τα ζώα τα οποία, για να ξεφύγουν από μια παγίδα, ακρωτηριάζουν το ένα πόδι τους. Αυτή είναι μια ιδιότητα των θηρίων. Ο άνθρωπος θα παρέμενε παγιδευμένος, θ’ άντεχε τον πόνο, θα παρίστανε το νεκρό έτσι ώστε να επιτεθεί με τη σειρά του στον θηρευτή και να τον εξολοθρεύσει, εξαφανίζοντας έτσι μια απειλή για το ίδιο του το είδος.

Frank Herbert, Ο μεσσίας του Dune.

Να ‘μαστε λοιπόν. Ακόμα εδώ. Ακόμα στους δρόμους και τα σοκάκια, στις πλατείες και τα πάρκα, στους χώρους και τους χρόνους αυτής της μητρόπολης. Στους χώρους και τους χρόνους που είναι δικοί μας γιατί είναι η Ζωή μας. Γιατί στα σωθικά τους οργιζόμαστε και γελάμε, δημιουργούμε και καταστρέφουμε, χτίζουμε και γκρεμίζουμε, κινούμαστε και ξαποσταίνουμε, γελάμε και κλαίμε, λαχανιάζουμε και ιδρώνουμε, χορεύουμε και τραγουδάμε, στραβοπατάμε και συνεχίζουμε, υψώνουμε τις γροθιές μας και σφίγγουμε τα δόντια μας, αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε. Κόντρα σε τείχη και μπάρες, περιφράξεις και συρματοπλέγματα. Κόντρα στον αργό θάνατο της εξατομίκευσης και την εθελόδουλη αθλιότητα του σταρχιδισμού. Κόντρα στην ξεδιάντροπη αλαζονεία της εξουσίας και την πατροπαράδοτη θρασυδειλία της εθνικοφροσύνης, του ρατσισμού, του φασισμού. Κόντρα στην εξανδραποδισμένη εποχή των δολοφόνων και των δουλεμπόρων. Κόντρα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Με την ιστορία μας και τις ιστορίες μας. Με πάθη και εντάσεις, με παρορμήσεις και ενδοιασμούς, με συνέπεια και αντιφάσεις, με ανιδιοτέλεια και απογοητεύσεις, με θέληση και αυταπάρνηση. Με την άνομη αξιοπρέπεια, κόντρα στην σιδερόφρακτη νομιμοφροσύνη. Για να μη γίνει συνήθεια ο φόβος. Για να μη γίνει νόμος η σιωπή.

Να ‘μαστε λοιπόν. Ακόμα εδώ.  Όχι με τις μωρές φιλοδοξίες της «καλλιτεχνικής καταξίωσης», αλλά με τον κοπιαστικό οίστρο της αυτο-οργανωμένης έκφρασης. Όχι με τις αγοραίες λογικές του κέρδους και του εμπορεύματος, αλλά με τις ζώσες δυσκολίες της ελεύθερης συνεισφοράς.

Όχι κάτω από τους προβολείς της κοινωνίας του θεάματος, αλλά μέσα από την πραγμάτωση της d.i.y δημιουργίας. Όχι υπό το βάρος στερεοτύπων και ρόλων, αλλά με τη διαχρονικότητα των αξιών της αυτενέργειας και του αυτό-καθορισμού. Όχι μέσα στις γυάλες του ξεφτι(λι)σμένου life style, αλλά μέσα στο αρχιπέλαγος του δικού μας αδέσποτου πολιτισμού.

           

Στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του, από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Και ας θέλουν να μας πείσουν οι θηρευτές αυτού του παλιού κόσμου ότι όλα αυτά είναι ξεπερασμένα. Να συνεχίσουμε ν’ αναζητούμε διαρκή περάσματα, ν’ ανοίγουμε συλλογικές ρωγμές, να κυοφορούμε συνολικές ρήξεις. Γιατί είμαστε ακόμα εδώ. Μην ψάξεις μακριά. Κοίταξε γύρω σου και θα μας δεις παντού. Θα μας δεις να καθρεφτιζόμαστε μέσα σ’ όλα τα  κρυστάλλινα βλέμματα που διψάνε για Ζωή και Ελευθερία.

γιατί όσα είπαμε ισχύουν,

γιατί συνεχίζουμε να είμαστε εικόνα από το μέλλον…

 forever unable to defeat something they cannot comprehend
  
"You've heard of animals chewing off a leg to escape a trap? There's an animal kind of trick. A human would remain in the trap, endure the pain, feigning death that he might kill the trapper and remove a threat to his kind."

Frank Herbert, Messiah of Dune

So here we are. We are still here! We are still in the alleys and on the streets, at the squares and the parks, the places and the times of this metropolis. We are at the places and the times that belong to us because they are our Life. Because this is where we express our anger and our joy, where we create and destroy, we build and take apart, we move and rest, we laugh and cry, we pant and sweat, we dance and sing, we stumble and fall… but we keep going. We raise our fists and grit our teeth, we resist and we fight. We fight against walls and bars, against fences and wires; against the slow death brought about by individualization and the submissive misery of apathy. We fight against the shameless arrogance of power and the traditional cowardly bullying of nationalism, racism, fascism. We fight against the dystopia of murderers and slave-traders; against the state of emergency and contemporary totalitarianism. We fight with our history and our personal stories; with passion and intensity; with impulsiveness and misgivings; with consistency and contradictions; with selflessness and discouragement; with determination and self-abnegation; with lawless dignity, against the iron-clad lawfulness. We fight so that fear doesn’t become established. We fight because we so that silence doesn’t become the law. 

So here we are! We are still here! Not with any foolish ambitions of “artistic recognition”, but with the arduous inspiration of self-organized expression. Not by following the market rationality of profit and commercialization, but by going through the living difficulties of free giving. Not under the limelight of show biz, but through the realization of d.i.y. creation. Not under the pressure of clichés and predefined roles, but through the timeless values of agency and self-determination. Not in the glass jars of trash lifestyle, but in the open ocean of our own aberrant culture.

“From each according to his ability, to each according to his need.” Let the hunters of that old world try to convince us that all these are old-fashioned ideas. We have to keep searching for lasting crossings, we have to collectively bring about cracks in the system, we have to gestate total ruptures. Because we are still here. Don’t look far for us. Just take a look around and you will see us everywhere. You will find us mirrored in all the crystal clear glances of those thirsty for Life and Freedom.

Because what we’ve said applies.

Because we continue to be an image of the future… VILLA AMALIAS

Anlayamadıkları şeyi sonsuza dek yenemezler
 

''Hayvanların tuzaktan kurtulmak için bacaklarını çiğneyerek parçaladıklarını duydunuz mu? Ama hileci bir hayvan daha var. İnsan tuzakta kalır, acıya katlanır, ölü numarası yapıp tuzakçıyı öldürebilir ve böylece türüne olan tehditi ortadan kaldırır.''

Frank Herbert, "Messiah of Dune"

Buradayız. Hala buradayız! Hala ara sokaklarda ve caddelerdeyiz, meydanlarda ve parklarda, bu metropolün her yerinde ve her zamanındayız. Bize ait olan zaman ve yerlerdeyiz çünkü onlar bizim 'Hayatımız'. Çünkü burası bizim öfkemizi ve sevincimizi ifade ettiğimiz, yaratıp yok ettiğimiz, inşa edip parçalarına ayırdığımız, ilerleyip dinlendiğimiz, gülüp ağladığımız, nefes nefese kalıp terlediğimiz, dans edip şarkı söylediğimiz, tökezleyip düştüğümüz yer... ama devam ediyoruz. Yumruklarımızı yükseltiyor, dişlerimizi sıkıyor, direniyor ve mücadele ediyoruz. Duvarlara ve engellere karşı, parmaklıklara ve tel örgülere karşı, bireyleşmenin beraberinde getirdiği yavaş ölüm ve boyun eğen duyarsızlığın ızdırabına karşı mücadele ediyoruz. Gücün utanmaz kibirine, milliyetçiliğin, ırkçılığın ve faşizmin geleneksel korkak zorbalığına karşı; katillerin ve köle tüccarlarının distopyasına, olağanüstü hale ve çağdaş totalitarizme karşı savaşıyoruz. Biz demir kaplı yasallığa karşı tarihimizle ve hikayelerimizle; tutku ve enerjiyle; ivecenlikle ve kaygıyla; tutarlı ve çelişkili olanla; kendimizi düşünmeden bazen vazgeçerek, azimle, kararlılıkla, özveriyle ve asaletle savaşıyoruz. Biz korkunun ve sessizliğin içimize yerleşmemesi için mücadele ediyoruz.

Buradayız. Hala buradayız! Sanatsal tanınmışlığın aptalca hırslarıyla değil, kendi kendine örgütlenmiş ifadenin çetin ilhamıyla buradayız. Ticarileştirme ve kar mantığını takip ederek değil, paylaşmanın yaşayan zorluklarıyla; eğlence sektörünün ışığı altında değil, d.i.y (do it yourself/ kendin yap) yaratıcılığının idrakıyla; klişelerin ve biçilmiş rollerin baskısı altında değil, otonominin ebedi değerleriyle buradayız. Çerçöp yaşam tarzlarının yarattığı cam kavanozların içinde değil, umulanın dışında olan kendi kültürümüzün açık denizlerindeyiz.

'Herkesin yeteneğine göre olandan ihtiyacına göre olana.' Bırakalım o eski dünya avcıları bizi tüm bunların eski moda fikirler olduğuna ikna etmeye çalışsınlar. Bizlerse beraberce sistemde çatlaklar yaratalım, tam kırılma, kopma yaratacak fikirler geliştirelim. Çünkü biz hala buradayız. Bizi uzaklarda aramayın. Sadece etrafınıza bir bakın, bizi her yerde göreceksiniz. Bizi Hayat ve Özgürlüğe susamış olanların kristal berrak bakışlarının yansımalarında bulacaksınız.

Çünkü bizim söylediklerimiz geçerlidir.
Çünkü biz geleceğin yüzü olmaya devam edeceğiz...

VILLA AMALIAS

 

per sempre incapaci di vincere quello che non possono comprendere 

 

tu hai certamenete sentito parlare di quegli animali che si strappano via una zampa pur di sfuggire ad una trappola.Questo e' un espediente da bestie. Un uomo rimarebbe nella trappola, sopporterebe il dolore, si fingerebbe morto, in modo d' attacare a sua volta il cacciatore e ucciderlo, eliminando cosi una minaccia alla sua razza.

Frank Herbert, messiah di Dune

E siamo qui.Siamo ancora qui.Ancora nelle strade e nei vicoli,nelle piazze e nei parchi,
negli spazi e i tempi di questa metropoli.Spazi e tempi che sono nostri perchè sono la nostra vita.
Perchè tra le sue braccia ci arrabbiamo e ridiamo,creiamo e distruggiamo,costruiamo e demoliamo, ci muoviamo e riposiamo,ridiamo e piangiamo,il fiato diventa affannoso e sudiamo,balliamo e cantiamo, traballiamo e andiamo avanti,alziamo i nostri pugni e stringiamo i denti,resistiamo e lottiamo.
Lottiamo contro muri e sbarre,recinti e fili spinati.Contro la morte lenta dell'individuazione e il pedissequo squallore del menefreghismo.Lottiamo contro l'impudente arroganza del potere e la tradizionale viltà del nazionalismo,del razzismo e del fascismo.Contro i tempi asserviti agli assassini e schiavisti.
 

Contro il regime di emergenza straordinaria e il totalitarismo contemporaneo.Lottiamo con la nostra storia e le nostre storie.Con passione e intensità,impulsi ed esitazioni,con coerenza e contraddizioni, con altruismo e delusioni,con volontà e abnegazione.Lottiamo con dignità assente di legge,contro la liceità rivestita in ferro.Lottiamo perchè la paura non diventi abitudine..perchè il silenzio non diventi legge..

E siamo qui.Siamo ancora qui.Non con le sciocche ambizioni di un "riconoscimento artistico",ma con l'ardua  ispirazione dell' espressione autorganizzata.Non con la razionalità del profitto e della commercializzazione, ma con le difficoltà viventi del contributo libero.Non sotto i proiettori dello spettacolo,ma tra la  realizzazione della d.i.y creazione.Non sotto il peso di stereotipi e ruoli predefiniti,ma con i valori  intramontabili della spontaneità e dell'autodeterminazione.Non nei vasi di vetro di un life style squallido, ma nell' oceano aperto della nostra cultura randagia.

"Da ognuno secondo le proprie capacità,ad ognuno secondo i propri bisogni"...
Anche se i cacciatori di questo mondo vecchio ci vogliono convincere che le nostre idee sono antiquate.
Dobbiamo continuare a cercare traversate che durino,dobbiamo incrinare il sistema in modo collettivo,
dobbiamo creare rotture complete.. Perchè siamo ancora qui.Non cercare lontano.Guarda intorno a te e ci vedrai ovunque.Ci vedrai specchiarsi in tutti gli sguardi puri di cristallo che hanno sete di Vita e Libertà.
Perchè ciò che é stato detto é ciò che vale.Perchè siamo ancora l'immagine del futuro..VILLA AMALIAS

...και Ένα τραγούδι για τη Villa (lunapalm)

... να ' στε καλά